Als ik aan Maarten Doorman denk, schiet mij deze dichtregel te binnen: ‘billboards verdraaien hun boodschappen van wasverzachter / tot zalverharder’. Ik heb een afkeer van woordspelingen, maar deze is echt erg. Als je zoiets schrijft, ben je niet echt een groot dichter. En geen fijne filosoof. En geen cultuurdrager. Lees verder
Categorie: Uncategorized (Pagina 7 van 12)
De Tour de France begint op een variant van het vreselijke gedicht ‘Lamento’ van Remco Campert te lijken. Altijd de lange wegen. Altijd hun vogelkreet. Nooit eens een lekkere & zinloze aanval. Maarten Ducrots commentaarproza schroeit bijna open van verlangen naar koers. Hij wil wel. Nu de rest nog. Arme Maarten, de paradijsvogel onder de Nederlandse wielercommentatoren. Lees verder
2020 is een jubeljaar voor Helmut Newton, van wie op 31 oktober de honderdste geboortedag wordt gevierd. De beroemde fotograaf stierf in 2004, zestien jaar geleden alweer – waar blijft de tijd, en wat deden we in 2004 precies?
Onbekommerde lof is er zestien jaar later in elk geval niet meer bij. Zelfs een zelfverklaard liefhebber van Newtons werk, de Nederlandse fotograaf en filmer Maarten Groen, wringt zich op de Nederlandse radio in alle bochten om vooral tot een correcte afweging van de bejubelde zijn talent te komen en de deze week in Nederland te verschijnen documentaire The Bad and the Beautiful acceptabel te maken. Lees verder
Mijn oude huis, op de eerste verdieping, aan de Merwedekade in Utrecht
Bij het opruimen van mijn oude laptop vond ik deze tekst terug. Ik heb hem ooit willen gebruiken, maar dat kwam er nog niet van. Nu zet ik hem hier maar neer.
Aan de kade
Een paar weken geleden zag ik elke ochtend als ik thuis was hetzelfde tafereel.
Een man en een vrouw lieten rond elf uur in de ochtend allebei een hond uit. Zij een Golden Retriever, hij een hond die ik niet thuis kon brengen en die mijn opa een Chinese Windhond zou noemen. Iets uit de vuilnisbak. Hij kwam van links, zij van rechts. Lees verder
Ik zit op Schiphol, bij gate D74 en wacht op mijn vlucht naar Praag. Ik heb mijn vriendin gebeld en kijk voor de zesde keer naar de herhaling van een filmpje waarin voetballers, onder wie Ruud Gullit, goed werk verrichten in een gevangenis. En naar een filmpje van nu.nl over een vechtpartij tussen fans van FC Groningen en een Duitse club. Het is allemaal erg vervelend en toch zit ik heerlijk voor me uit te soezen. Rust alom: ik zit alleen in de kleine hal, omdat ik altijd hysterisch te vroeg ben. Lees verder
De echte Tour de France wordt verricht op Hanta, collega-blog van Liliane Waanders. Lees haar artikelen!
Vandaag had de etappe iets weg van een saaie roman. Een boek van Jan van Mersbergen of zoiets, de nieuwe roman van Martin Amis. Iets dat als vezeltjes tussen je tanden blijft zitten.
Het mooiste was nog de lange vlucht, van een als altijd bijna anonieme renner die zich onttrekt aan de massa, om er tot slot weer genadeloos in op te gaan. Hoe mooi de gespeelde nonchalance, als hij zich terug laat zakken. De hand die het dijbeen masseert – het lag niet aan hem, het lag aan iets in hem, iets dat net niet hard genoeg kon fietsen. Lees verder
Terribilità
De jongen is een grijze filosoof.
De knieën zijn de zetel van de wijsheid.
De Noordpool herbergt menige korenschoof.
In de Sahara heerst de grote ijstijd.
Een padvinder beheert het labyrint.
De sfinx kijkt vol begrip de wereld in.
De hemelgod is een driejarig kind.
De wereldondergang is het begin.
De olifant danst op het slappe koord.
De stier is meer dan zeven maanden drachtig.
De veldmuis heeft een tijgerkat vermoord.
De seksualiteit is mooi en prachtig.
© Gerrit Komrij Lees verder
De Tour de France die op 29 augustus begint: het is onnatuurlijk. Dat die Tour de France ook nog met een vreemde heuveletappe in de buurt van Nice begint, met slecht weer en over smalle wegen, is dubbel onnatuurlijk.
Misschien is de wielersport van zichzelf onnatuurlijk. De Tour begint dit jaar niet alleen laat, er is ook bijna geen of heel weinig publiek. Vanmiddag keek ik naar een voor het televisiegeld opgevoerd toneelstuk waar een belangrijk element – de aanraakbaarheid van de renners – uit was weggehaald. Lees verder
Je hebt van die auteurs die er altijd zijn, en je hebt auteurs die ineens in beeld verschijnen. Nadat dit is gebeurd, kun je je niet meer voorstellen waar ze al die tijd waren. Viriginia Woolf, Arthur van Schendel en Muriel Spark: alledrie auteurs om wie ik jaren heen las, zonder ze te missen. Nu horen ze er helemaal bij, ik kan me een lezend leven zonder hen niet meer voorstellen. Lees verder
Gisteren keek ik met een half oog naar Lyon-Bayern. De wedstrijd was goed, maar niet zo goed dat je elk moment op het puntje van je stoel dreigde te gaan zitten. Het was een wedstrijd op niveau, wadiwadiblabla. Bayern zou die wedstrijd gemakkelijk gaan winnen, stond al vroeg vast, toen Memphis een opgelegde kans miste. Lees verder
Facebook De Nieuwe Contrabas
Recente reacties