Veel buitenlandse influx! Zo is Hans onder indruk van de bijzondere niet-bijzondere bestseller ‘Kim Jiyoung, geboren in 1982’ van de Koreaanse schrijfster Cho Nam-Joo. En Chrétien op zijn beurt van de romans van Egon Hostovsky, een dolende Tsjech. En dan is er naast het geritsel rond de manuscriptenstop nog een volslagen onontdekte Amerikaanse dichter, Jack Gilbert, die door Marika op onweerstaanbare wijze wordt opgediend. Luister, like en abonneer.
Podcast: Play in new window | Download (Duration: 51:23 — 70.6MB)
Samen met Chrétien bespreekt Libris-winnaar Rob van Essen Simon Vestdijks vroege roman Meneer Visser’s hellevaart, een boek vol kleingeestigheid en sadisme dat de wenkbrauwen van ‘sensitivity readers’ nu wellicht zou doen fronsen. Verder bespreken Hans en Chrétien de manuscriptenstop, een nieuwe literaire prijs en de vastberaden vrijheidsdrang in Lale Güls Ik ga leven. Ook is er weer een nieuwe ‘Tommy’. Luister, like en abonneer.
Als de EU landen dichter bij elkaar brengt, merken we daar in de literatuur weinig van: zo is de wereldberoemde, Brusselse schrijver Amélie Nothomb hier nagenoeg onbekend. Hoogste tijd voor een gesprek met haar vertaler Marijke Arijs. Verder zijn er fijne boekentips, leest Hans voor uit het werk van de Rotterdamse dichter Frans Vogel en fileert hij samen met Chrétien 
Hans en Chrétien proberen te achterhalen waarom hun hartje zo verwachtingsvol klopt voor ‘de Russen’, mede naar aanleiding van Leven en lot van Vasili Grossman en de nieuwste parel uit het oosten, De wereld is niet stuk te krijgen van Maxim Osipov. Verder leest Hans voor uit het acrobatische proza van Gust Gils en tipt hij Gemeente zegt ik Nederlands leren van Saïd El Haji. Tot slot een gesprek over Charles Baudelaire met vertaler Kiki Coumans vanwege de verschijning van het Privé Domein-deel met de prachttitel 
Een debuut, een overgewaardeerd boek, een actuele discussie en leestips, dat zijn de ingrediënten van deze podcast over literatuur gemaakt door Chrétien Breukers en Hans van Willigenburg. Twee goed ingevoerde, belezen heren die hardop durven zeggen dat het (fotoloze) dagboek van fotograaf Stephan Vanfleteren pretentieuze kitsch is. Dat soort ongezouten meningen hoor je veel te weinig, tegelijkertijd zouden deze twee vijftigers wel iets meer tegengas mogen krijgen. Nu balanceren ze op het randje van zelfgenoegzaamheid. Niettemin een welkome aanvulling in de niche van de literaire podcast. (Katja de Bruin)
Recente reacties