Je zou de hele reeks kunnen kwalificeren als een Treppenwitz, een afterwit, nabranders van echte gebeurtenissen. De onderliggende geestigheid, de zelfspot houdt het geheel bij elkaar.

Sommige dingen hebben Thomas Meerman en ik gemeen, maar hij heeft ook nog een eigen leven. Ik moet hem dus een eigen wereld geven. Ik weet pas als ik ga formuleren wat ik wil zeggen. Ik begin, zoals Mulisch, te denken als ik schrijf. Joost Zwagerman plande boeken van tevoren en wist wat er allemaal in zou komen. Helaas zie je dat ook aan zijn werk. Thomas Rosenboom is bijna overgeorganiseerd, maar heeft daarnaast het talent om die mooie zinnen te maken. Ik heb tekstueel de neiging om mijzelf aan te vullen of te corrigeren. Leve de twist, al moet ik daar op dit moment, na mijn nieuwe heup, maar even niet aan beginnen.

Lees het hele interview dat Guus Bauer Chrétien afnam op Tzum >>