Dit weekend keek ik naar de serie Weissensee, tijdens de laatste dagen van mijn Netflix-abonnement. Het is allemaal heel mooi en goed gedaan en toch droevig en tot staren in de verte uitnodigend. De truc waarin je ‘de geschiedenis’ koppelt aan persoonlijk drama werkt én is soms een beetje afgezaagd, maar op een manier waarop goede vriendschappen af en toe afgezaagd kunnen zijn. Het was geen verloren tijd om te kijken. Lees verder