Het is heel erg, wat de mensen tijdens de Holocaust is overkomen. Ik ding daar niet op af. Maar het leed dat woordkunstenaars de mensheid tegenwoordig aandoen, is ook vreselijk. Er stierven tussen de 10 en 15 miljoen mensen in de Holocaust en er zijn minimaal 17 miljoen Nederlanders die naar de wanproducten van woordkunstenaars moeten luisteren, dus ik denk dat een vergelijking-van-leed wel eens vreemd zou kunnen uitpakken.

Het is een maatschappelijke kwestie, het leed dat woordkunstenaars ons aandoen. Gelukkig is er in Haarlem iets op bedacht. Darryl Danchelo Osenga heet de remedie. Hij is (hela) woordkunstenaar en wordt stadsdichter van Haarlem; en volgens de Bibliotheek Zuid-Kennemerland is hij zeer geschikt om het maatschappelijke debat aan te jagen. Ik citeer van Tzum:

Een maatschappelijk betrokken stadsdichter kan een rol spelen in het debat over actuele onderwerpen. Wat ons betreft uiteraard altijd mét respect voor anderen en andere opvattingen.

Top. Darry Danchelo Osengo heeft al eerder blijk gegeven van een diepgravend engagement, in deze versregels bijvoorbeeld:

Door de slaven kon Nederland z’n money maken.
Hoe kunnen we zo doorgaan zonder ons kapot te schamen?
Het verstoppen… Alleen maar over oorlog praten?
De Holocaust is slechts een cover up voor domme schapen.
Ik zie je denken: gast dit kan je niet doen
8 miljoen joden? Ik praat hier over 18 miljoen slaven.
De behandeling van de concentratiekampen
is slechts een lachertje vergeleken [met] onze slavenhandel.
Mensen vergassen snap ik dat is ook zielig,
maar je moet je voor de grap eens verdiepen in marteltechnieken
welkom in dit tedere landje
waar we mensen kapot maakten en levend verbrandden

Een tekst die als een afasiepatiënt op je afkomt, inderdaad. De schrijver ervan heeft het historisch besef van een rivierkreeft. Ondertussen is er, nadat de aanstaande benoeming van de Haarlemse stadsdichter bekend werd en de hierboven geciteerde dichtregels over het web begonnen te zwerven, geen debat, maar is er natuurlijk weer… ophef. Die ophef is te danken aan de benoemingscommissie:

– Jaap Lampe (voormalig directeur Stadsschouwburg en Philharmonie Haarlem)
– Bertram Mourits (Hoofd Collecties bij het Literatuurmuseum en freelance poëzieredacteur)
– Joel Labadie-Cortes (rapper van Dos Hermanos)
– Lorenzo Labadie-Cortes (rapper van Dos Hermanos)
– Joshua Baumgarten (dichter, spoken word-artiest)
– Martine Haasnoot (docent Nederlands op het Stedelijk Gymnasium Haarlem)
– Asis Aynan (schrijver en docent)
– Joni Zwart (literair producent, redacteur, vertaler en coach)

en aan de manier waarop er 1) met de benoeming van de stadsdichter is omgegaan (angst voor te weinig inclusiviteit), 2) met de reacties op de benoeming van de stadsdichter is omgegaan en 3) de komende dagen over alle ‘kwesties’ binnen deze ‘kwestie’ zal worden bericht. Onder meer door Tzum, de site die de zelfbenoemde slavernijwoordkunstenaar nu al als clickbait gebruikt – vandaag alleen al 6 berichten, als ik het goed telde.

Darryl Danchelo Osenga is geen dichter. Dat geeft niet. Er zijn zoveel mensen geen dichter. Dat hij wel tot stadsdichter is benoemd, door een groep mensen van wie er minimaal drie zijn werk tijdens hun professionele bezigheden nog met geen tang zouden aanpakken, is een vorm van hypercorrecte bijstelling van een vermeende misstand, de vermeende misstand dat de Nederlandse cultuurwereld niet inclusief genoeg zou zijn.

Darryl lacht zich kapot dat hij, met zijn non-talent, zo serieus wordt genomen. Straks is hij de lachende derde. Het is niet zozeer een schande, het is een vorm van bukken voor de grote bek van een actievoerder, voor iemand die nooit literatuur schreef en nooit literatuur zal schrijven. Neem eens taalles Darryl, want daar begint woordkunst: in de taal. Eikeltje dat je bent.

Lees ook: RaDa >>