Wat doen schrijvers op partijcongressen? Over deze en andere kwesties – ‘jeunisme’ in de literaire markt, meer poëzie in de eigen podcast en Adriaan van Dis als dwingende exegeet – praten Hans en Chrétien in de intro. Het te bespreken boek is ditmaal ‘Och, eeuwig is zo lang’, een essay- dan wel opstellenbundel van hoogleraar Moderne Letterkunde Jos Joosten over 600 jaar Nederlandstalige literatuur. Met ongekend enthousiasme tipt Hans tenslotte ‘Tussen de mazen’, de verhalenbundel waarmee Mariska Kleinhoonte van Os de literatuur binnen knalde. Luister, like & abonneer.
De vorige bespreking van werk van Jos Joosten staat hier >>
Podcast: Play in new window | Download (Duration: 51:51 — 71.2MB)
Jullie zijn vergrijsde jongelingen¿ maar hoe grijs is een debuterende schrijver¿ Heb je ooit of zal je ooit meemaken dat een debutant een rotschop tegen het “schrijversgereedschapskist” durft te geven. Het zijn oude grijzen pubers die precies doen wat hun meesters deden en doen. Dus maken jullie zich niet druk om, de boekdrukkunst die mij zo langzamerhand ook uit de keel begint te hangen. De smerigste uitvingen, schreef Gustave Flaubert. De jeugd doet niet anders, ze schrijven met bloeddruppels uit hun hart precies hetzelfde als de oudjes nog steeds doen. Wie niet grijs wil zijn, komt met nieuwe bloeddoorlopen literatuur.
Literatuur is een boek dat nooit gewoon zegt wat het te zeggen heeft. De schrijver hoeft weinig te begrijpen van taalkunde als ie maar kan schrijven.