Hans en Chrétien ronden het jaar onder meer af met een korte Reve-overpeinzing, beginzinnetjes van Ellen Deckwitz en een fijne mix van zelfkritiek en zelffelicitatie. Daarnaast buigen ze zich over de succescode van bestsellerauteur Michel van Egmond die eerder ‘Gijp’ en ‘Kieft’ schreef en nu ‘Voetbal kijken met Van Basten’ in de winkels heeft liggen. Tot slot stellen beide heren enkele boeken-die-bleven-liggen aan u voor. Luister, like en abonneer.
Voor deze aflevering lezen Hans en Chrétien het bij elkaar geborstelde proza van Michel van Egmond, verschenen onder de naam Voetbal kijken met Van Basten en andere sportverhalen. Hans behandelt de dichtbundel van Joris Miedema: Sloppenwijk van het hiernamaals. Chrétien besteedt aandacht aan eerder verschenen boeken van Bob Polak en Kiki Coumans: Bij het dagboek van Max de Jong en De wereld van Wigman. Daarnaast houdt hij op Martin Ros-achtige wijze twee nieuwe titels omhoog: Mesjogge bezitsdrang, brieven van twee boekenverzamelaars van Dik van der Meulen en Alexander Reeuwijk en Wij zijn het paradijs – de brieven die Frieda Koch en Lucebert elkaar schreven tussen 1950 en 1952. We noemen het nieuwe boek van A.F.Th. van der Heijden, Zorgkoorts, het dertiende deel uit de dit jaar veertig geworden monumentale reeks De Tandeloze Tijd. Het boek is alleen maar te krijgen bij de stichting A.F.Th. van der Heijden. Voor bestelinformatie over het boek én over een bundel studies over De Tandeloze tijd, zie hier >>
Podcast: Play in new window | Download (Duration: 1:26:24 — 118.6MB)
Dit was wel een podcast die heel erg dichtbij kwam. Want had ik niet in de afgelopen maanden het ‘Dagboek van Max de Jong’ gelezen? Plus nog ‘ns zijn bundel ‘Heet van de naald’? Allebei antiquarisch bekomen, want voorbij en voorgoed voorbij, hoop ik, die armoede uit die periode.
En toen ik op 11 november door het Gelderse stadje Z. langs de etalage van Van Someren & ten Bosch liep, en daar ‘De wereld van Wigman’, zag liggen, ben ik gelijk naar binnen gegaan om die uitgave aan te schaffen.
Dat boekwerk over Menno Wigman, 1966-2018, trekt je zo de de jaren tachtig in, in beeld, in kladjes, handschriften, foto’s en notities en in sfeer.
Hier dat Dagboek al twee keer gelezen vanwege het hoge dieptreurige, uitzichtloze geploeter op vele fronten van Max de Jong.
Overigens staat er in Bij het dagboek… een foutje. Bob Polak gaat er schijnbaar vanuit als er in Amsterdam een wereldtoernooi wordt gehouden de winnaar wereldkampioen is. Even zijn licht opsteken in het schaakcafe in Amsterdam had hem uit de droom geholpen.
A.F.Th. van der Heijden, Zorgkoorts, neen… het is Zogkoorts.
de latere Reve is juist veel beter nog dan de vroege Reve. “Wolf”, “Bezorgde Ouders”, “Moeder En Zoon”, is allemaal nog beter dan De Avonden. onderhand moeten vooral toch zeker Contrabassisten dit eindelijk eens gaan inzien.
Helaas, ik weet niet of mijn inzicht al ver genoeg gevorderd is. But I’m trying, Ringo. I’m trying real hard…