Hans en Chrétien nemen de perikelen door rond de uitreiking van De Grote Poëzieprijs alsmede de niet meer zo populaire aanduiding ‘roman’. Verder besprekingen van het langverwachte, nieuwe boek van Marente de Moor (‘De schoft’) en de nieuwste dichtbundel van Elmar Kuiper (‘Blauwe hanen’). Tot slot een grandioze comeback van een oude hit, namelijk de onvolprezen rubriek ‘de Tommy’. Luister, like en abonneer.
Hans en Chrétien lezen De schoft van Marente de Moor en Blauwe hanen van Elmar Kuiper. De column van Tommy Wieringa staat hier >>
Podcast: Play in new window | Download (Duration: 49:19 — 68.3MB)
Mis ‘m niet! Dit 100-ste feestje van De Nieuwe Contrabas… Hans en Chrétien gaan op zoek naar hun eigen literaire ‘roots’. Bespreken op hun eigenwijze manier twee boeken (‘Wie heeft Delphine Lecompte vermoord?’ van Delphine Lecompte + ‘Monotobio’ van Eric Chévillard). En krijgen op een intieme wijze, via diverse stemmemo’s, felicitaties op zich af gestuurd van vaste #dnc-luisteraars, van wie sommigen bekend. Was een feestje om op te nemen en hopelijk is het een net zo groot feestje om naar te luisteren. Luister, like en abonneer.
Chrétien is zes nummers lang gastredacteur van Propria Cures. Vandaag verschijnt zijn eerste bijdrage, online te lezen – maar ook op papier is Propria Cures erg fijn. Neem een abonnement bijvoorbeeld. Hoe dan ook, 
Hans, Ionica en Marika hebben de zes genomineerde boeken voor de Libris Literatuurprijs indringend gelezen. En beraadslagen in alle openbaarheid over wat deze romans wel of niet groots, bijzonder dan wel origineel maken. Waarbij Marika meeweegt of het boek tot haar hart heeft gesproken, Ionica onverwachtse missers en kwaliteiten er haarscherp uitpikt en Hans veelal, uitzoomend, een basale typering van elk van de zes boeken geeft. Afsluitend wijst elk jurylid individueel zijn of haar winnende boek aan. Luister, like en abonneer.
Net iets eerder dan je van ons gewend bent, namelijk aanstaande vrijdag, staat aflevering #099 van De Nieuwe Contrabas podcast online. Evenals vorig jaar ‘spelen’ wij de juryberaad= slagingen van deze literaire prijs in alle openbaarheid als het ware ‘na’, zodat er niet, zoals op tv, zomaar ineens een boek omhoog wordt gehouden dat de winnaar blijkt te zijn, maar elk van de genomineerde romans
Hans en Chrétien nemen het mogelijk nieuwe vak ‘counter reading’, een openingszin van Ellen Deckwitz, de zorgen van Marente de Moor en het aanstaande motto van Poetry International met je door. Verder een bespreking van de pas gebundelde romans van Sergej Dovlatov (1941-1990), die onder de titel ‘Omtrekkende bewegingen’ zijn strijd beschrijft tegen de omgekeerde meritocratie: hoe geringer je talent, hoe hoger je positie in de Sovjet Schrijversbond. Tot slot een closeread van Joris Miedema’s nieuwe bundel ‘De vlucht van de levenloze libellen’. Luister, like en abonneer.
Sophie Hermans is een politica. Als politiek en literatuur op elkaar botsen, verandert de literatuur in Dresden na het bombardement van 1945. Of actueler: in Bakhmut een week geleden. Hermans was de politicus die ons zou bijstaan om ‘het lezen te vieren’ – deze punchline spreekt Eus een paar keer per aflevering uit, om alle kritiek op zijn achteloosheid en povere voorbereiding bij voorbaat te ontkrachten. Hij is toch iets aan het vieren? Namelijk: het lezen! Nou dan. Dat dit via de fractieleidster van de meest harteloze, neoliberalistische partij van Nederland loopt, boeit hem niet. 
Eus had gisteren zijn vestimentaire frivoliteiten laten varen. Hij droeg bontkraag noch capuchon. Hij droeg een saliegroen jack van de Beversport. Daarin gehuld stond hij aan het begin van de uitzending te shinen voor het Burgerweeshuis. Het gedicht dat hij uit het minibiebje toverde was zogenaamd geschreven door een kind van zeven en waarschijnlijk dus van Eus zelf.
Terug van weggeweest! Hans en Chrétien spreken onder meer over de interviewwaardigheid van schrijvers, de Frans Kellendonk-prijs en de seksfilm van Michel Houellebecq. Verder besprekingen van ‘De Kremlinfluisteraar’ (Giuliano da Empoli), ‘Dans Panfilo Dans’ (Kyrian Esser) alsmede een slotakkoord met Anouk Smies wier gedicht ‘Leef’, uit de bundel ‘Mijn cloud, die de uwe is’, door Hans wordt voorgelezen. Luister, like en abonneer.
Je kunt veel over Eus zeggen, en ook veel lelijks, maar gevoel voor humor heeft hij op een of andere manier wel. Gisteren droeg hij geen jas met een bontkraag. Hij droeg een jas met een capuchon. En niet een kleine capuchon, nee, een ENORME capuchon, groot genoeg om zijn hoofd helemaal in te verbergen. Van schaamte, om dat liefdeloze programma ‘over lezen’ dat hij maakt. Toch ben ik om. Ik heb alles bekeken, ook de kritiek op 
Recente reacties