Na twee boeken over een man en een tas (De trein en Mijn grote appartement) brengt uitgeverij Vleugels een derde boek van de Fransman Christian Oster, in een fraaie vertaling van Kiki Coumans: Drie mannen en een stoel. De boeken van Oster zijn, voor zover ik het nu kan overzien, ik ken alleen deze drie titels, op een onspectaculaire manier spannend. Niet omdat er heel veel in gebeurt, maar omdat de gebeurtenissen zich voortdurend aan lijken te kondigen, zonder echt te gebeuren. De hoofdpersonen van Oster hebben allerlei plannen en voornemens. Daar komt meestal niks van terecht, al gaat dit niet-gebeuren wel gepaard met enerverende bijna-gebeurtenissen. Lees verder