- vanaf 11 juni 2020 -

Tag: Rob van Essen (Pagina 2 van 2)

026 – De Nieuwe Contrabas podcast – Verlaat de samenleving, adviseert Tao Lin

Hans en Chrétien bespreken de treurnis van het literaire tv-programma ‘Brommer op zee’, het aftandse rumoer rond Astrid Roemer alsmede het heengaan van K. Schippers. Verder tippen zij de ontroerende roman Leave society van Tao Lin en Karsten Dusse’s volvette thriller Mindful moorden. Daarnaast gaat in de Vestdijk-reeks Pastorale 1943 bij Chrétien en Rob van Essen onder het vergrootglas. Geen ‘Tommy’ dit keer, want Tommy is nog met vakantie. Luister, like & abonneer.

Vestdijks meesterschap begint waar de taal nog geen taal is

Simon Vestdijk is een groot schrijver, vinden de mensen die van Vestdijk houden. Nu ik samen met Rob van Essen romans van Vestdijk bespreek voor de DNC podcast, kan ik dat van harte bevestigen. Simon Vestdijk is een groot schrijver. Soms beginnen zijn boeken een beetje stroef, dat moet gezegd. Is hij eenmaal op gang, meestal na een bladzijde of 10, 20, dan krijgen het vertel- en schrijfplezier de overhand en kun als lezer gelukzalig achterover zakken in de leesstoel. Lees verder

018 – De Nieuwe Contrabas podcast – Lelijke mensen

Libris-winnaar Rob van Essen benoemt Simon Vestdijk tot een meester in het schetsen van lelijke mensen: ‘Die zie je steeds minder in de hedendaagse literatuur.’ Daarnaast bespreken Hans en Chrétien het experimentele proza van Bluets (Maggie Nelson), de jaarlijkse polonaise van de Boekenweek en gaat de nieuwste NRC-column van Tommy weer onder het hakblok. Waarschuwing: Robs geluid is kwakkelend, maar wordt gaandeweg beter. Luister, like en abonneer.

014 – De Nieuwe Contrabas podcast – Entree Rob van Essen

Samen met Chrétien bespreekt Libris-winnaar Rob van Essen Simon Vestdijks vroege roman Meneer Visser’s hellevaart, een boek vol kleingeestigheid en sadisme dat de wenkbrauwen van ‘sensitivity readers’ nu wellicht zou doen fronsen. Verder bespreken Hans en Chrétien de manuscriptenstop, een nieuwe literaire prijs en de vastberaden vrijheidsdrang in Lale Güls Ik ga leven. Ook is er weer een nieuwe ‘Tommy’. Luister, like en abonneer.

Een jaarlijst maken

Het begon wel voorspoedig, moet ik zeggen, het maken van mijn jaarlijst, een opdracht die ik mezelf had gesteld.

Ik verzamelde boeken die echt niet in mijn top 10 mochten ontbreken. Dus ik begon met Lisa Huissoons debuut Alle mensen die ik ken, echt een ijzersterke tekst. Daar kwam Wij zijn licht van Gerda Blees bij. En een paar boeken van Sigrid Nunez. Niks aan de hand. Octavie Wolters met Slot. Check. Daarna liep de ordening een beetje uit de rails en dacht ik: Nou, dan neem ik de boeken van Thomas Bernhard die ik dit jaar las op als 1 titel: 5 van de 10 gedaan. Lees verder

Recensies in Trouw: een aardigheidje

Rob Schouten schreef in de jaren tachtig kronieken in Maatstaf. Ik las die stukken graag. Ze waren mijn introductie tot de dichtkunst. Maatstaf bestaat niet meer en kronieken worden nauwelijk nog geschreven – maar Rob Schouten is levend, zij het niet springlevend, en worstelt zich met groeiende weerzin en een bijna niet meer te torsen kunsthaat door zijn levensavond heen. Lees verder

Recensies in Trouw: een aardigheidje

Rob Schouten schreef in de jaren tachtig kronieken in Maatstaf. Ik las die stukken graag. Ze waren mijn introductie tot de dichtkunst. Maatstaf bestaat niet meer en kronieken worden nauwelijk nog geschreven – maar Rob Schouten is levend, zij het niet springlevend, en worstelt zich met groeiende weerzin en een bijna niet meer te torsen kunsthaat door zijn levensavond heen. Lees verder

De Tour de France (3)

De echte Tour de France wordt verricht op Hanta, collega-blog van Liliane Waanders. Lees haar artikelen!

Vandaag had de etappe iets weg van een saaie roman. Een boek van Jan van Mersbergen of zoiets, de nieuwe roman van Martin Amis. Iets dat als vezeltjes tussen je tanden blijft zitten.

Het mooiste was nog de lange vlucht, van een als altijd bijna anonieme renner die zich onttrekt aan de massa, om er tot slot weer genadeloos in op te gaan. Hoe mooi de gespeelde nonchalance, als hij zich terug laat zakken. De hand die het dijbeen masseert – het lag niet aan hem, het lag aan iets in hem, iets dat net niet hard genoeg kon fietsen. Lees verder

Nieuwere berichten »

© 2024 De Nieuwe Contrabas

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑