- vanaf 11 juni 2020 -

Tag: Simon Vestdijk (Pagina 2 van 2)

014 – De Nieuwe Contrabas podcast – Entree Rob van Essen

Samen met Chrétien bespreekt Libris-winnaar Rob van Essen Simon Vestdijks vroege roman Meneer Visser’s hellevaart, een boek vol kleingeestigheid en sadisme dat de wenkbrauwen van ‘sensitivity readers’ nu wellicht zou doen fronsen. Verder bespreken Hans en Chrétien de manuscriptenstop, een nieuwe literaire prijs en de vastberaden vrijheidsdrang in Lale Güls Ik ga leven. Ook is er weer een nieuwe ‘Tommy’. Luister, like en abonneer.

Addendum 8: Simon Vestdijks vijftigste sterfdag

Tijdens het uitpakken van mijn boeken kom ik erachter dat ik best veel van Vestdijk heb. Als je de manier waarop mijn bibliotheek de laatste tien jaar heeft gezworven in ogenschouw neemt: een redelijke prestatie. De redding van Fré BolderheyMeneer Visser’s hellevaartDe koperen tuin – alle titels maken de lust tot herlezen wakker. Vestijks oeuvre is geen gebergte, het is een park waarin je rond kunt lopen, en soms moet je even klimmen. Tijdens de wandeling val je van de ene verbazing in de andere. Zó goed geschreven. Zó goed verteld. Inzicht. Stijl. Gevoeligheid. Hij dreigt vergeten te worden, zegt men, maar ik ken best veel mensen die af en toe een boek van Vestdijk lezen. Ligt dat aan mijn bubbel of valt het met dat vergeten-zijn wel mee? Voor de mensen die nog niet into Vestdijk zijn: kleine Uil herdrukte Een alpenroman. Lezen. En kopen.

‘Kijk daar staat ons pensioen’

Het droevigste en opwekkendste boekenverhaal dat ik ooit hoorde, gaat zo:

Een dichter, of nou ja, een nepotist van het zuiverste water die soms notities publiceerde die, als je je ogen half sluit en vervolgens schuin naar de letters kijkt in de verte op gedichten lijken, een dichter dus, een al wat oudere dichter, iemand die zijn loopbaan heeft zien eindigen in het grote niets waar literaire loopbanen soms wonen, een wat oudere dichter staat naast zijn vrouw, ook dichter, of nou ja bijna-dichter, en kunstcolumniste en eetschrijfster, dat is ze ook, van alle markten thuis is zij, die vrouw, een wat oudere dichter en zijn vrouw staan voor hun boekenkasten. De oudere dichter wijst op een lange rij eerste drukken, bijzondere uitgaven, bibliofiele dingen en parafernalia betreffende Simon Vestdijk. Hij zegt: ‘Kijk, daar staat een deel van ons pensioen.’ Lees verder

Nieuwere berichten »

© 2024 De Nieuwe Contrabas

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑