- vanaf 11 juni 2020 -
Hans en Chrétien bespreken achtereenvolgens de kwestie-Brusselmans, de hoogstnoodzakelijke research van Vrouwkje Tuinman voor haar aanstaande roman, de nieuwe recensies op de site en de ontroerendste DNC-fan ooit, Jurgen Maas. Besprekingen zijn er van de Japanse klassieker ‘Botchan’ (Natsume Soseki) en de verzamelbundel ’11 onder 35’ (Marja Pruis). Luister, like en abonneer.
Podcast: Play in new window | Download (Duration: 56:11 — 77.2MB)
In deze jubileumuitzending bespreken Hans en Chrétien onder meer een pecuniair gerucht over ‘good old’ Tommy Wieringa, hun onderlinge strubbelingen over Nicolien Mizee, de bijna-dood van Cees Nooteboom en de zekere dood van Hans Plomp. Serieuze recensies zijn er van de roman Een kern van waarheid (Peter Buurman) en de gedichtenbundel Alle omhelzingen (Friederike Mayröcker). Luister, like en abonneer.
Hans en Chrétien lezen voor deze uitzending de roman Een kern van waarheid van Peter Buurman en Alle omhelzingen van Friederike Mayröcker.
Het afscheidsinterview met Hans Plomp staat hier >> en de aflevering van Mischa! waarin Hans te gast is (en Chrétien de verrassings-act doet) kunt u hier beluisteren >>
Podcast: Play in new window | Download (Duration: 54:05 — 74.3MB)
De vraag of het verstandig is of nut heeft een roman te recenseren van een schrijver die in de top van je top-10-lijstje favoriete auteurs staat, laat ik, als dat mag, even links liggen. Zelfs bij het ter hand nemen van een boek van die schrijver, Thomas Bernhard, gelooft u dat nou maar, doe ik mijn uiterste best er volkomen ‘blanco’ aan te beginnen. Vergeefs, dat zeg ik erbij. Want Bernhard heeft meestal genoeg aan een zin, namelijk de beginzin, om mij volkomen in te palmen, zo ook bij de net vertaalde roman De neef van Wittgenstein, een vriendschap. Wat overigens geen bewijs is dat ik me onvoldoende verzet heb tegen Bernhard’s onweerstaanbare beginzinnen en niet tot het gaatje ben gegaan in het mij wapenen tegen zijn literaire talent. Lees verder
Sommige boeken hebben weliswaar allerlei kwaliteiten, maar moeten helaas, om redenen die buiten het boek omgaan, toch vooral worden geroemd om hun noodzakelijkheid. Zo’n boek is De clan van Orbán van Hongarije- en EU-correspondent Tijn Sadée.
Het zou iedereen in Nederland deugd moeten doen dat dit boek er is. Al was het maar omdat we in de nieuwsmedia voortdurend over de nieuwste manoeuvres van de Hongaarse premier, bijna steevast in afkeurende zin, worden bijgepraat, zonder dat we enig idee hebben uit welke koker die als sabotage opgevoerde manoeuvres tevoorschijn komen. Dat probleem wordt door Sadée’s boek definitief opgelost. Hij beschrijft stapje voor stapje hoe de twintiger Orbán eind jaren tachtig, na de val van De Muur, verwikkeld raakt in een strijd om de macht en bereid is elk soort standpunt in te nemen en elk soort sentiment aan te wakkeren als hij meent dat het hem helpt de absolute top van de Hongaarse politiek te bereiken. Lees verder
Omdat ik in wezen een goed mens ben, en niet vies van een uitdaging, las ik voor het eerst in mijn leven een roman van Paul Gellings: Terug naar de Stichtstraat. Gellings is vertaler van het werk van Patrick Modiano en heeft ooit het werk van Rutger Kopland in het Frans vertaald – maar het is niet nodig om iemand met zijn jeugdzonden om de oren te slaan. Lees verder
Waar gaan de boeken van Patrick Modiano over? Over niets, of in elk geval: over dingen die de hoofdpersoon niet meer weet – en zich opnieuw te binnen probeert te brengen. En over Parijs: bijna alle boeken van Modiano gaan over een stad die Parijs heet, waar de hoofdpersonen van Modiano in rondlopen en wonen. Parijs is ‘de stad’, een metafoor voor alle steden, steden in het algemeen, steden waarin mensen elkaar ontmoeten en kwijtraken. Lees verder
© 2024 De Nieuwe Contrabas
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Recente reacties