Elke weekdag tussen 18.00 en 18.30, verborgen op SBS6, is het beste televisieprogramma van dit moment te zien. Het heet Lang leve de liefde en is net zo verslavend als Bed & Breakfast of Boer zoekt vrouw, en net zo listig in elkaar gezet, maar het programma biedt iets extra’s, iets wat de andere voorbeelden niet hebben: het toont de diepste kraters van het menselijke gedrag in liefdesaangelegenheden. Zelfs bij Boer zoekt vrouw zijn mensen niet zo onbekommerd zichzelf (vooral omdat er geen onderscheid is tussen de vragende partij (de boer) en de zich aanbiedende partij (de vrouw/man).
De formule is even simpel als doeltreffend: in twee geschakelde vakantiewoningen nemen twee stellen die aan elkaar zijn ‘gematcht’ hun intrek. Ze worden voorzien van eten en drinken, een buitenbubbelbad en één tweepersoonsbed (een gouden greep), waarna ze het zelf min of meer moeten uitzoeken. Slapen we bij elkaar op het bed of mag de man op de bank? Slaat de liefde toe of niet? Meestal is het niet, maar de weg erheen is nooit hetzelfde – en dat maakt het programma, ik kan het niet anders zeggen, heerlijk.
Anders dan First dates, waarin de restaurantsetting veel gedrag onmogelijk maakt, is LldL de hedendaagse variant op de retort, waarin allerlei stoffen bij elkaar worden gebracht, een opgefriste Die Wahlverwandtschaften. Wat mensen in een restaurant niet doen, krijgt in het vakantiehuis van LldL vaak onbekommerd vrij spel: alle kleinigheden en flaws passeren ongegeneerd de revu. Wat dan echt altijd opvalt: hoe ver de mens meestal gaat om een beetje nabijheid te scoren. Onder het mom van karaktervastheid laat bijna iedereen onmiddelijk bijna alles varen om maar niet alleen te hoeven zijn.
Het programma leent zich bovendien voor een continu gesprek erover, sterker: het is daar bijna voor gemaakt. Ik kijk niet alleen dagelijks, maar bespreek alle afleveringen met mijn vriendin – die me ook op het programma wees. We hebben het eerst met First dates geprobeerd, maar dat is een enkelvoudig programma in vergelijking met LldL. De menselijke gedragingen (en het blijkbaar tot een epidemie verworden alcoholisme onder met name mensen van boven de vijfenveertig) in LldL zijn een danbaarder onderwerp dan die in de meeste romans of films.
Natuurlijk is LldL vooral montage. En product placing. De flessen wijn en de hompen kaas zijn niet te missen. Als mensen het vijf dagen met elkaar uithouden in het vakantiehuis (een uitzondering) mogen ze naar een Fletcher-hotel. U weet wel, de keten die de covid-crisis aangreep om omzetverhoging via dumpprijzen te genereren. Toch blijkt elke keer dat het gedrag van mensen die denken dat ze zichzelf niet laten kennen sterker is dan montage of reclame. Daarmee is het programma een lofzang, niet zozeer op de liefde maar op de mens, dat arme wezen dat naar iets hunkert waar hij in dit programma meestal naast zal grijpen.
Dat SBS6 met dit programma die mensen exploiteert: het zij zo. In de kunst moet je eieren breken om een omelet te kunnen bakken.
Uit dit programma blijkt dat de liefde doorgaans
niet zo lang leeft