Omdat ik in wezen een goed mens ben, en niet vies van een uitdaging, las ik voor het eerst in mijn leven een roman van Paul Gellings: Terug naar de Stichtstraat. Gellings is vertaler van het werk van Patrick Modiano en heeft ooit het werk van Rutger Kopland in het Frans vertaald – maar het is niet nodig om iemand met zijn jeugdzonden om de oren te slaan. Lees verder
Auteur: Chrétien Breukers (Pagina 1 van 16)
Waar gaan de boeken van Patrick Modiano over? Over niets, of in elk geval: over dingen die de hoofdpersoon niet meer weet – en zich opnieuw te binnen probeert te brengen. En over Parijs: bijna alle boeken van Modiano gaan over een stad die Parijs heet, waar de hoofdpersonen van Modiano in rondlopen en wonen. Parijs is ‘de stad’, een metafoor voor alle steden, steden in het algemeen, steden waarin mensen elkaar ontmoeten en kwijtraken. Lees verder
De pen in het hart is het vijfde deel in de Thomas Meerman-reeks, na En in de nacht een riem, Praag aan zee, Hampelmann en Het wonderjaar. Een roman als het leven zelf, vol verhalen over een man en auteur en vader en minnaar die orde probeert te scheppen in een onverschillig en verwarrend universum..
‘Dit is de uiterste consequentie van wat ik de afgelopen jaren heb geschreven. Steeds dichter probeerde ik bij mijn verhaal te komen. Steeds verder draaide ik me vast in een autofictie die fictie werd – heel erg meta, dit – en die fictie werd mijn verhaal, ik kon niet langer zien waar ik was, wie ik was, welke rol ik speelde tussen en in de regels. Van mijzelf blijft niets over. Van de wereld om mij heen ook niet.’
Voor meer info en een voorproef: zie de website van Uitgeverij Vleugels >>
Vandaag bereikte ons het droevige bericht dat de zangeres Betty Dragstra is overleden. Zij werd 72. Hans en ik bespraken de biografie van de groep waar zij deel van uitmaakte, Pussycat, in aflevering 28 van onze podcast. Terugluisteren kan hier >>
(Update, zeg maar gerust: correctie) Vandaag werd bekend dat Sasja Janssen de eerste Johan Polak Poëzieprijs kreeg voor haar bundel Virgula – Hans en Chrétien bespraken de meest recente bundel van Sasja, Mijn vader zegt entropie mijn moeder logica, en met name Chrétien was niet dol-enthousiast: ‘Dit is mist… Dit is Hans Tentije… Dit is niks, in wezen…’ Luister hier naar aflevering 129. waarin de bespreking te beluisteren is! De redactie van De Nieuwe Contrabas feliciteert Janssen en vraagt zich af of de jury’s in poëzieland leesblind zijn. (Deze gecorrigeerde versie van dit bericht is te danken aan Sasja Janssen zelf, en haar partner. Dank!)
Hans van Willigenburg en Simon Rozendaal in Donner
Gisteren was in een drukke theaterzaal van Donner in Rotterdam de presentatie van Vrijheidsvuur, onbegrensde gesprekken met onafhankelijke geesten van Hans van Willigenburg; een interviewbundel waarin Hans de grenzen van het vrije spreken onderzoekt aan de hand van gesprekken met verschillende personen, van Esther van Fenema tot Marcel Levi en van Delphine Lecompte tot Maxim Osipov en Arnon Grunberg.
Een van de geïnterviewden, Simon Rozendaal, was aanwezig en hield een vurig pleidooi voor het vrije, door feiten gestaafde spreken (en vooral: voor de vrij sprekende journalistiek). De vos is zijn haren nog niet kwijt, net als zijn streken.
Meer info over het boek op de website van uitgeverij Ezo Wolf. Koop het, bij de uitgever of bij uw boekhandel. Steun Hans en het vrije woord. Hij heeft het nodig, want ik zag na afloop hoe hij een knoop van zijn jasje kwijtraakte aan de rand van de signeertafel.
Foto (c) Fred Ernst
Peer Hommel is een Rotterdamse dichter, die hard hand-in-hand laat gaan met kwetsbaar. Haar teksten zijn een mix van klein leed, grootstedelijk verlangen en een Deelderiaanse niet-lullen-maar-poetsen mentaliteit. Ze stond op verschillende podia, waaronder Poetry International, Woordnacht en Poëzie Lagogo. Daarnaast is ze coauteur van de bundel ‘Gevangenispost’, verschenen bij uitgeverij De Geus. In 2021 kreeg ze een eervolle vermelding in het juryrapport van de Frans Vogel poëzieprijs. Voor De Nieuwe Contrabas podcast gaat ze maandelijks – hopelijk steeds harder én kwetsbaarder – verslag doen van haar leeservaringen.
In verband met ziekte wordt er deze week geen nieuwe aflevering van De Nieuwe Contrabas podcast opgenomen. Hopelijk blijft de uitval tot een week beperkt, maar absolute zekerheid is er niet. Duimen, dus!
Wat is literatuur? Literatuur is het geheel van teksten waarin auteurs hun ziel en zaligheid hebben gelegd, met inzet van een (bij voorkeur) niet-conventionele stijl en vertelwijze. Een literair werk is keer op keer, ook al staat elke auteur op de schouders van reuzen, nieuw. Met deze definitie in het achterhoofd, blijft er jammer genoeg weinig over van bijna drie jaar lezen voor de podcast. Het is niet anders: literatuur is een schaars goed en deze lezer is blij met elke briljant tussen de plastic namaak-edelstenen.
Toch ben ik geen pessimistische lezer, integendeel. Het enige waar ik me soms zorgen over maak, is het minder sterke aanbod van uitgevers die een jaar of vijf geleden altijd wel iets bijzonders in petto hadden. Net als in de Engelstalige wereld is veel mass market geworden, met als resultaat een eindeloze stroom bijna-dezelfde boeken (in een foeilelijk jasje). Er verschijnen elke jaar ondanks dat veel mooie boeken. Je moet ze wel een beetje zoeken, maar ze zijn er. Dus op zich is er niets aan de hand. Zolang er nog mensen zijn die interessante auteurs met liefde uitgeven hoeft niemand zich zorgen te maken. Toch vind ik dat het systeem moet worden opgeschud – een aanzet tot een revolutionaire omwenteling gaf ik in aflevering 121. Lees verder
Door Scottish Book Trust
Dit stuk verscheen in Propria Cures, zie voor meer info hier >>
Wieringaap
Literatuur is zo goed als verdwenen uit de Bestseller60 en de literaire titels die wél in die lijst staan, zijn meestal alleen met een beetje goede wil literair te noemen. In week 37 van 2023 staan Adriaan van Dis (met een soort roman) en Arnon Grunberg (met een soort essaybundel) in de top 10. Voor de rest is het voornamelijk gooi- en smijtwerk.
Op zich is dat niet erg. Soms verdwijnt of krimpt een genre. De tijd waarin ‘de grote drie’ (Kwik, Kwek en Kwak) de dienst uitmaakten, ligt achter ons. Gelukkig maar. Grote Auteurs die over alles een mening hadden, en vooral: mochten hebben, zijn dood en begraven. Soms hoor je een harde bons. Dan draaien ze zich om in hun eigen graf, om te controleren of ze nog geluid maken. Harry Mulisch klappert daarbij altijd gezellig met zijn kunstgebit. Lees verder
Facebook De Nieuwe Contrabas
Recente reacties