Tegenover mijn geboortehuis staat een Mariakapel. Die is in 1919 gebouwd. ‘O Maria toon dat gij onze Moeder zijt’. Er stond een offerblok naast het beeld en soms werd die door bandieten leeggehaald. Soms verviel de kapel en soms werd de kapel opgeknapt. Het mooist was als er een kaarsje brandde in de avond. Je zag het lichtje flakkeren. Maria deed op zichzelf geen wonderen, maar als je het netjes vroeg was het onderhandelbaar. Ik lees over de kapel in Heyligen Huyskens, kapellen langs velden en wegen in Limburg. Een boek van Katja Boertjes & Arjen Eissens. Kempen Uitgevers, z.j. Een boek dat ik na een jaar of zeven uit een doos viste.
Categorie: Addendum (Pagina 2 van 2)
Na een verhuizing pak ik dozen uit. Honderden dichtbundels gaan door mijn handen. Oude meuk die alleen ik nog bekijk of inkijk. Apart, het lot van dichtbundels — het is nog wreder dan dat van romans. Ze verschijnen, worden (meestal nauwelijks) besproken en dan verdwijnen ze in de muil van de tijd. Als je heel, heel veel geluk hebt ontfermt een bloemlezer zich over een gedicht van je. En dat is dan dat. De poëzie is een massagraf. Elke generatie telt één klassieke dichter, of eigenlijk: één klassiek gedicht. De rest is niet eens stilte.
Facebook De Nieuwe Contrabas
Recente reacties