In 1981 ben ik een week of drie links geweest. Net tijdens dit intermezzo viel de antikernwapendemonstratie op 21 november, vandaag precies 39 jaar geleden. Achteraf denk ik: Hadden ze al die kruisraketten toen maar op Europa gegooid, dan was ons veel bespaard gebleven.

Ik herinner me vooral de bustocht erheen, via Weert. Van Amsterdam herinner ik me vooral het Museumplein en de boekhandels die ik er bezocht: Allert de Lange, Athenaeum en Lankamp en Brinkman staan me nog steeds helder voor de geest. Zo zagen die er dus uit, echte boekhandels!

Verder vond ik het allemaal een heleboel geschreeuw. Van niet zo knappe mensen die op een kluitje bij elkaar liepen. Pas later las ik in De Aanslag hoe het allemaal in elkaar zat. Het boek was beter dan de werkelijkheid.

Na de demonstratie verdwenen mijn linkse opvattingen als vanzelf. Twee jaar later bekeek ik de tweede grote demonstratie in Den Haag op de televisie. Het zag er al minder noodzakelijk uit dan het gedoe in Amsterdam. Iedereen had zich min of meer neergelegd bij die kruisraketten en de andere kernwapens.

Die liggen trouwens nu nog ergens in Limburg onder de grond, rustig wachtend op het moment dat iedereen van Eijsden tot de Mookerhei van kaboem doet.

Heel lang heb ik de button met de beroemde tekening van Opland erop bewaard, tot ik die kwijtraakte tijdens een verhuizing. Toch: ik was erbij. Het was mijn eerste reis naar de grote wereld, min of meer alleen, midden in een enorm grote massa. Ik was zestien.