Rik Zaal kende ik lange tijd voornamelijk van het mooie programma Zaal over de vloer. Voor dat programma ging Zaal op bezoek bij mensen, hij kwam, ik verklap de afloop niet door het te onthullen, bij mensen over de vloer. Omdat Zaal een kurkdroge interviewtechniek heeft, en zich op opdringerige wijze op de vlakte kan houden, zijn de afleveringen die bijvoorbeeld op YouTube staan nog steeds de moeite van het herbekijken waard.

Daarnaast was en is Zaal columnist, radiomaker en platenbaas. En hij is schrijver, iets wat ik wel wist, maar nooit echt tot me had laten doordringen. Ik had tot voor kort nooit iets van hem gelezen (op wat columns na). Een wat ongemakkelijke kennismaking op Facebook (ik vond Zaal nogal zuur en hij vond mij een zeikerd) vergrootte de wens om zijn oeuvre te gaan lezen niet. Tot ik via mijn KOBO-abonnement het boek Zeventig, notities over het ouder worden aanbevolen kreeg.

Ik begon te lezen en was meteen verkocht. Zaal maakt notities en dat werkt goed – hij heeft geen moment de ambitie om een ‘groot boek’ te maken; hij schrijft op wat hem opvalt tijdens het ouder worden. De relativering die de journalist Zaal en de Facebooker Zaal niet hebben, of niet laten zien, heeft de schrijver Zaal wel. Hij neemt zichzelf zelfs (soms) de maat en heeft een zuiver inzicht in zijn eigen plus- en minpunten. Plotseling vielen alle puzzelstukjes informatie die ik over Zaal had verzameld op hun plaats. En die plaats is in dit boek.

Zeventig verscheen in 2015. Vijf jaar geleden. Het is niet meer verkrijgbaar en de uitgever (Lebowski) heeft geen info meer over de auteur online staan. Je kunt het e-book nog inzien en het ding tweedehands bestellen. Vijf jaar is lang, in boekentijd. Maar Zeventig verdient meer, een herdruk bijvoorbeeld; en laten we Rik Zaal, met wie ik na lezing weer bevriend raakte op Facebook, uit zijn pensioensluimer wekken – het wachten is op de boeken Vijfenzeventig en Tachtig (en zo voort).

 

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=E0HEry1bVWw]