Een spook waart door de letteren – het spook dat Onno Blom heet. Gisteren verscheen het op televisie, tijdens de talkshow van Khalid & Sophie. Het is een middenstandsspook, dat overal waar het komt zijn winkeltje uitvouwt, om vervolgens te beginnen met het eindeloos aanprijzen van de meegebrachte fijne literaire waren. De winkel van Spookje Blom heeft een aantal filialen, een cluster van naamloze vennootschappen en andere rechtsvormen die een onontwarbaar netwerk vormen, een netwerk waarin alleen Spookje Blom de weg weet. Lees verder
Tag: Remco Campert
‘Schuilplaats voor andere tijden’ van de Bulgaarse schrijver Georgi Gospodinov had makkelijk langer of korter gekund, maar zoals-ie nu is vinden Hans en Chrétien het ook een – meer dan aanvaardbare – roman annex grabbelton. Verder bespreken ze het recent verschenen ‘Bloedlijn’ van Amélie Nothomb en ‘Buitenleven’ van Nina Polak, alsmede de roman als vrijplaats en de aanstaande, naar Remco Campert vernoemde straat of laan, al komt een NRC-columnist met een nog spannender suggestie. Luister, like & abonneer.
Hans en Chrétien behandelen in deze aflevering van De Nieuwe Contrabas podcast: Schuilplaats voor andere tijden van Georgi Gospodinov (vertaald door Hellen Kooijman), Bloedlijn van Amélie Nothomb (vertaald door Marijke Arijs) en Buitenleven van Nina Polak.
Podcast: Play in new window | Download (Duration: 53:11 — 73.0MB)
In deze zomerse aflevering onder meer een terugblik op het overlijden van ‘knuffelschrijver’ Remco Campert (1929-2022). En overdenkingen bij de vergetelheid die literaire auteurs, lijkt het wel, steeds nauwer op de hielen zit. Verder een ‘dog fight’ tussen Hans en Chrétien over het schrijverschap van de Noorse bestsellerauteur Karl Ove Knausgård, met zijn lijvige debuutroman ‘Buiten de wereld’ als inzet. Vanaf week twee van augustus zijn de heren weer wekelijks van de partij. Luister, like & abonneer.
Podcast: Play in new window | Download (Duration: 50:36 — 69.5MB)
De jaren meteen na de Tweede Wereldoorlog zijn door Gerard Reve en Willem Frederik Hermans onvergetelijk beschreven als een deprimerend, benepen tijdvak, maar dat is uiteraard een kwestie van perspectief: voor Remco Campert (1929-2022) was dit net een heel spannende tijd. Eigenlijk moest Campert zijn middelbare school nog afmaken, na WO II, maar daar had hij geen zin in. ‘De wereld buiten lokte in al haar geheimzinnigheid’, vertelt hij later in een column. ‘Maatschappelijk beoogde ik niets. Ik ging niet naar het Binnenhof om er ruiten in te gooien, maar naar de bioscopen en jazzcafés. Ik genoot niet meer van onderwijs, maar van een soms beangstigende vrijheid’.
Foto: C. Breukers
Iets meer dan een jaar geleden schreef ik een mild-ironische column over Remco Campert, die op mijn weblog te lezen is. Remco gaat nooit dood, de woorden van de al lang geleden gestorven Lucebert beginnen omineus te klinken.
Remco gaat nooit dood: vijf geleden zag ik Campert in Oud-Zuid, twee boodschappentassen in de hand, naar zijn huis schuifelen. Het leek wel of hij uit zijn leven schreed. Maar hij ging dus blijkbaar toch gewoon naar huis. Lees verder
Zeeangst, zo heet de nieuwe roman van L.H. Wiener. De auteur, inmiddels 75 jaar oud, zou de grand old man van de Nederlandse literatuur zijn, maar de Nederlandse literatuur is no country for old men. Die hebben hun tijd gehad en moeten hun oeuvre uitzingen in relatieve eenzaamheid. Alleen Remco Campert heeft nog een godgelijke status. Campert is echter een grand old boy-ish figurine en geen oude man. En Jeroen Brouwers is onderhevig aan de Brouwers-paradox: hoe slechter de boeken die hij schrijft worden, hoe meer roem hem toevalt. Lees verder
Facebook De Nieuwe Contrabas
Recente reacties