Deze bijdrage van Chrétien Breukers verscheen in Propria Cures, waarvan Chrétien gastredacteur is
Soms heb ik werkelijk een goed idee. Dit bijvoorbeeld: verbied alle literaire festivals en neem voor de zekerheid hun subsidie af. Er is nog nooit iets goeds gebeurd op of voortgekomen uit een literair festival. Literaire festivals zijn als een huidziekte: je ziet ze wel en ze zijn niet zelden alomtegenwoordig; maar je hebt er niks aan en kunt er behoorlijk ziek van worden.
Je denkt dat je een leuke avond zult hebben en uiteindelijk zit je te kijken en, helaas, te luisteren naar Onno Blom, Lidewijde Paris, Alma Mathijsen, Christine Kok of Elfie Tromp (of, in het ergste geval, Tsead Bruinja). Het is en een huidziekte én het is zinloos geweld, en vooral: het houdt nooit op, niet vanzelf. Omdat de redacteuren van die festivals niet in staat zijn om eens iets origineels te bedenken. Lees verder
Sophie Hermans is een politica. Als politiek en literatuur op elkaar botsen, verandert de literatuur in Dresden na het bombardement van 1945. Of actueler: in Bakhmut een week geleden. Hermans was de politicus die ons zou bijstaan om ‘het lezen te vieren’ – deze punchline spreekt Eus een paar keer per aflevering uit, om alle kritiek op zijn achteloosheid en povere voorbereiding bij voorbaat te ontkrachten. Hij is toch iets aan het vieren? Namelijk: het lezen! Nou dan. Dat dit via de fractieleidster van de meest harteloze, neoliberalistische partij van Nederland loopt, boeit hem niet. 
Recente reacties