Het Nederlands Letterenfonds – geen verkeerd woord erover zal ik ooit zeggen. Bijna nooit, in elk geval. Als het Nederlands Letterenfonds er niet was geweest, had ik een armoedval gemaakt. Dankzij het Nederlands Letterenfonds kan ik boeken schrijven, kortom: ik ben het fonds zeer toegenegen. En de liefde is wederzijds.
Toch moest ik na het lezen van onderstaande tweet (van 16 juni jongstleden) even een beetje overgeven in mijn mond. Niet alleen omdat diversiteit, discriminatie en racisme op 1 hoop worden gegooid (al is dat zeker onterecht en irritant), maar omdat de tweet indruist tegen alles wat literatuur is. Literatuur is onredelijk. Er is een lyriek die wij afschaffen. Literatuur sluit uit – bij elke nieuwe canonvorming vallen er boeken en auteurs af. Literatuur gaat niet over gelijke behandeling maar over de botsing tussen mensen, en over de botsing tussen personages.
Literatuur heeft niets te maken met een ‘klimaat’ en wie wel eens een bijeenkomst waarop veel schrijvers zijn heeft bijgewoond, weet dat naar elkaar luisteren daarin geen grote rol speelt. Wat een ‘inclusieve sector’ zou zijn, is me een raadsel. Eigenlijk snap ik alleen dat beetje over ‘veelstemmigheid’. Ik wacht, ondertussen, op boeken die onredelijk zijn, boeken waarin de auteur het maagzuur vrolijk laat klotsen. Er is een correctheid die wij afschaffen.
— Letterenfonds (@Letterenfonds) June 16, 2020
Geef een reactie