Hans en Chrétien zijn terug van weggeweest, en hóe! Chrétien viert de prachtige Volkskrant-recensie over zijn laatste boek, samen nemen zij de inrichting van de Delftse stadsbibliotheek door en beiden kijken nu al uit naar de nieuwe, door hen bewonderde Sally Rooney (‘die kan van elk verhaal iets literairs maken’). De grote bespreking handelt ditmaal over de zoveelste succesroman van Arthur Japin, Het Stravinsky-spel, waarna ook nog een kleine tip volgt (Kamiel Choi). Tevens meldt zich vaste contribuante Peer Hommel, dichter te Rotterdam. Luister, like en abonneer.
Hans en Chrétien lezen voor deze aflevering Het Stravinsky-spel van Arthur Japin. Hans tipt Kamiel Choi, wiens bundel Klein verzet hier te bestellen is. De recensie van Bo van Houwelingen staat hier.
Podcast: Play in new window | Download (Duration: 53:44 — 73.8MB)
De heren zoomen in op een ontbrekend boek in de longlist van de Boekenbon-literatuurprijs (van 
Hans en Chrétien omarmen de kritische mail van een luisteraar, strooien nog wat gedachten rond over literaire roem, stuiten op een GeenStijl-recensie en contempleren over de honger naar het afleveren van lofdichten en de vreemde zijtakken van een schrijfcoach-praktijk. De bespreking gaat ditmaal over ‘Het archief’, de nieuwe roman van Thomas Heerma van Voss, een boek dat, om met Gerard Reve te spreken, niet ‘onopgemerkt’ aan de heren voorbijging. Luister, like en abonneer.
In deze jubileumuitzending bespreken Hans en Chrétien onder meer een pecuniair gerucht over ‘good old’ Tommy Wieringa, hun onderlinge strubbelingen over Nicolien Mizee, de bijna-dood van Cees Nooteboom en de zekere dood van Hans Plomp. Serieuze recensies zijn er van de roman Een kern van waarheid (Peter Buurman) en de gedichtenbundel Alle omhelzingen (Friederike Mayröcker). Luister, like en abonneer.
De vraag of het verstandig is of nut heeft een roman te recenseren van een schrijver die in de top van je top-10-lijstje favoriete auteurs staat, laat ik, als dat mag, even links liggen. Zelfs bij het ter hand nemen van een boek van die schrijver, Thomas Bernhard, gelooft u dat nou maar, doe ik mijn uiterste best er volkomen ‘blanco’ aan te beginnen. Vergeefs, dat zeg ik erbij. Want Bernhard heeft meestal genoeg aan een zin, namelijk de beginzin, om mij volkomen in te palmen, zo ook bij de net vertaalde roman 
Sommige boeken hebben weliswaar allerlei kwaliteiten, maar moeten helaas, om redenen die buiten het boek omgaan, toch vooral worden geroemd om hun noodzakelijkheid. Zo’n boek is 
Omdat ik in wezen een goed mens ben, en niet vies van een uitdaging, las ik voor het eerst in mijn leven een roman van Paul Gellings: Terug naar de Stichtstraat. Gellings is vertaler van het werk van Patrick Modiano en heeft ooit het werk van Rutger Kopland in het Frans vertaald – maar het is niet nodig om iemand met zijn jeugdzonden om de oren te slaan. 
Waar gaan de boeken van Patrick Modiano over? Over niets, of in elk geval: over dingen die de hoofdpersoon niet meer weet – en zich opnieuw te binnen probeert te brengen. En over Parijs: bijna alle boeken van Modiano gaan over een stad die Parijs heet, waar de hoofdpersonen van Modiano in rondlopen en wonen. Parijs is ‘de stad’, een metafoor voor alle steden, steden in het algemeen, steden waarin mensen elkaar ontmoeten en kwijtraken. 
Een boek dichtslaan kan samenvallen met het moment dat je tegen jezelf zegt: ‘Het zal niet slecht zijn. Maar aan mij ging het voorbij.’ Dat is wat ik tegen mezelf murmelde toen ik, op aanraden van een super coole vriendin, de nieuwe roman 
Recente reacties