- vanaf 11 juni 2020 -

Tag: Mark Cloostermans

In memoriam Remco Campert (door Mark Cloostermans)

De jaren meteen na de Tweede Wereldoorlog zijn door Gerard Reve en Willem Frederik Hermans onvergetelijk beschreven als een deprimerend, benepen tijdvak, maar dat is uiteraard een kwestie van perspectief: voor Remco Campert (1929-2022) was dit net een heel spannende tijd. 
 
Eigenlijk moest Campert zijn middelbare school nog afmaken, na WO II, maar daar had hij geen zin in. ‘De wereld buiten lokte in al haar geheimzinnigheid’, vertelt hij later in een column. ‘Maatschappelijk beoogde ik niets. Ik ging niet naar het Binnenhof om er ruiten in te gooien, maar naar de bioscopen en jazzcafés. Ik genoot niet meer van onderwijs, maar van een soms beangstigende vrijheid’. 
 

Reclame: Mark Cloostermans – De Finse Weduwe

Literaire thrillers zijn meestal niet literair. En ook geen thriller. Ze zijn over het algemeen slecht geschreven en stakerig geconstrueerd – dus nagenoeg onleesbaar. Wie een literaire thriller wil schrijven moet beschikken over weinig smaak, een dorre pen en het vermogen om het publiek te zien als een verzameling randdebielen. Dat laatste is niet overdreven; ooit, in een ver verleden, probeerde ik een literaire thriller te schrijven. De persoon die het boek had willen uitgeven vond de tekst ‘te literair, dat snappen de lezers allemaal niet, onze lezers zijn niet zo slim’. Lees verder

Zoek de hystericus in jezelf – Marc van Oostendorp antwoordt

Vanochtend schreef ik deze beschouwing,  die Marc van Oostendorp een reactie ontlokte. Ziehier:

Beste Chrétien,

Af en toe duik je op in mijn timeline en meestal is dat om jouw en mijn volgers erop te wijzen dat ik geen schrijver ben. Ik heb dat altijd een wat wonderlijke bewering gevonden en er verder nooit veel aandacht aan besteed, maar door je blogpost van 9 augustus jl. waarin de mededeling opnieuw voorkomt, meen ik hem wat beter te kunnen duiden. Lees verder

Reclame: prozadebuut Mark Cloostermans

In Conscience 1, de terugkeer, deel 1 uit een beoogde reeks detectiverhalen, brengt Mark Cloostermans ons naar België in het najaar van 1869. De Spaanse griep (en de Eerste Wereldoorlog) moet nog komen, om over covid-19 (en de Tweede Wereldoorlog) maar te zwijgen. De wereld die Cloostermans oproept is niet alleen verdwenen, ze is letterlijk ondenkbaar geworden. Daarom is het knap dat hij ons toch iets van de sfeer van ooit kan laten navoelen. Dat is een verdienste van zijn boek. Lees verder

© 2024 De Nieuwe Contrabas

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑