Een spook waart door de letteren – het spook dat Onno Blom heet. Gisteren verscheen het op televisie, tijdens de talkshow van Khalid & Sophie. Het is een middenstandsspook, dat overal waar het komt zijn winkeltje uitvouwt, om vervolgens te beginnen met het eindeloos aanprijzen van de meegebrachte fijne literaire waren. De winkel van Spookje Blom heeft een aantal filialen, een cluster van naamloze vennootschappen en andere rechtsvormen die een onontwarbaar netwerk vormen, een netwerk waarin alleen Spookje Blom de weg weet. Lees verder
Tag: Gerrit Komrij
Dit is een herpublicatie van een stuk, bij gelegenheid van Paul van Ostaijens 125e geboortedag vandaag.
Ik ken iemand die Paul van Ostaijen spaart. Mensen die boeken van schrijvers sparen, lezen niet. Tenminste, dat denk ik altijd. Lezen houdt maar van kopen af, zegt die vriend altijd. Het heeft jaren geduurd voordat ik die uitspraak thuis kon brengen. Pas na lezen van Verzonken boeken van Gerrit Komrij viel bij mij het kwartje: ‘De bibliofiel leidt een deerniswekkend bestaan. Geen sprank hoop dringt ooit in zijn leven door. Hij is een toonbeeld van geestelijke stilstand. Hij leest nooit eens een boek. Want lezen houdt maar af van kopen.’ Lees verder
Toen mijn jongste dochter een jaar of zes was, kende ze dit gedicht van buiten. Soms begon ze het te declameren, bijvoorbeeld als we bezoek hadden. Dan zeiden mijn ex en ik dat ze nu eenmaal voorlijk was, die kleine. Natuurlijk had ik het haar geleerd, voor het effect; net als ‘Dinska Bronska’ van gisteren trouwens. Ze had iets met gedichten. Ze hield ervan. Voordat ze ging slapen, bladerden we altijd even door een bloemlezing.
In een interview met Trouw van gisteren, zei Ingmar Heytze: ‘Kinderen en poëzie gaan sowieso goed samen, het zijn de volwassenen die meestal de drempels opwerpen.’ Dat klopt. Kinderen begrijpen gedichten, ze interpreteren ze zonder ze kapot te maken. Lees verder
Ergens in het begin van de veertiende eeuw schreef een dichter van wie we bijna niets weten een twaalftal gedichten bij de maanden, twaalf kalenderbladen. De gedichten zijn in onze literatuur terechtgekomen en er nog steeds niet uit verdwenen; de vertaling hieronder is van Frans van Dooren. Af en toe duikt er eens een liefhebber van zijn werk op, zoals Leen Huet, die in 2011 over zijn werk blogde. Hij heette Folgóre da San Gimignano. Lees verder
De auteur die tegen de vleug instrijkt, hoort in de literatuur. Hij is yin en de brave auteur is yang. Of andersom. De auteur die niet gezellig meedoet, brengt de wereld vol standaardteksten en ego’s in balans. Een literatuur zonder tegendraadsheid is een bijna-dode literatuur. Daarom is de literatuur ook bijna dood. De yin is eruit verdwenen. Of de yang. Lees verder
Terribilità
De jongen is een grijze filosoof.
De knieën zijn de zetel van de wijsheid.
De Noordpool herbergt menige korenschoof.
In de Sahara heerst de grote ijstijd.
Een padvinder beheert het labyrint.
De sfinx kijkt vol begrip de wereld in.
De hemelgod is een driejarig kind.
De wereldondergang is het begin.
De olifant danst op het slappe koord.
De stier is meer dan zeven maanden drachtig.
De veldmuis heeft een tijgerkat vermoord.
De seksualiteit is mooi en prachtig.
© Gerrit Komrij Lees verder
Facebook De Nieuwe Contrabas
Recente reacties