Literaire thrillers zijn meestal niet literair. En ook geen thriller. Ze zijn over het algemeen slecht geschreven en stakerig geconstrueerd – dus nagenoeg onleesbaar. Wie een literaire thriller wil schrijven moet beschikken over weinig smaak, een dorre pen en het vermogen om het publiek te zien als een verzameling randdebielen. Dat laatste is niet overdreven; ooit, in een ver verleden, probeerde ik een literaire thriller te schrijven. De persoon die het boek had willen uitgeven vond de tekst ‘te literair, dat snappen de lezers allemaal niet, onze lezers zijn niet zo slim’. Lees verder
Auteur: admin (Pagina 20 van 22)
De auteur die tegen de vleug instrijkt, hoort in de literatuur. Hij is yin en de brave auteur is yang. Of andersom. De auteur die niet gezellig meedoet, brengt de wereld vol standaardteksten en ego’s in balans. Een literatuur zonder tegendraadsheid is een bijna-dode literatuur. Daarom is de literatuur ook bijna dood. De yin is eruit verdwenen. Of de yang. Lees verder
Boekenjacht, verhalen uit de boekenwereld, het net bij uitgeverij Fragment verschenen boekenverhalenboek van C.J. Aarts, roept een mij al jaren bezig houdende vraag op: ‘Wat is een boek?’ Het antwoord is minder gemakkelijk te geven dan ik dacht voordat ik met het schrijven van dit stuk begon.
Het boek van Aarts is voorbeeldig uitgegeven en vormgegeven. Het rust in een linnen band en is middels stevige touwen in weerspannige katernen gebonden – precies zoals het hoort. De geur die opstijgt is die van inkt. Bedwelmend ruikt het, dit boek. De verhalen in het boek zijn soms voorbeeldig, maar ze spelen zich op een ander speelveld af. Het boek is helemaal af, de avonturen die Cornelis Jan Aarts vertelt komen uit een tijd en een levenshouding die van meer rafeligheid getuigen. Lees verder
Hoe doe je dat, sterven in tijden van social media? De ene doet het zonder kik (Gerrit Komrij), de ander maakt er een heel spektakel van (ik ken zo 1,2,3 geen voorbeeld, maar ze zijn er) en de derde schrijft een kort, geserreerd bericht op Facebook. De derde is Koenraad Goudeseune:
De geur die in het hoofdstation hing bij aankomst op 26 mei 2017. Het was avond en heel warm. Ik liet me afzetten bij een wisselkantoor en nam een taxi naar mijn eerste verblijf. De taxichauffeur vroeg 400 kroon. Ik zei: 200. Dat was ook goed. Lees verder
Foto: Wikipedia
2 november 2004. Allerzielen. Ik weet nog dat ik aan de keukentafel zat in Utrecht-Lombok. Via e-mail en allerlei nieuwsberichten (‘wordt later aangevuld’) sijpelde het nieuws binnen. Er was ‘iets’ gebeurd in Amsterdam, waar ‘hoogstwaarschijnlijk’ de regisseur Theo van Gogh bij was betrokken. 2 november 2004, dat is een eeuwigheid geleden. Alles was anders. Ik woonde in gezinsverband. Mijn vader leefde. Balkenende was premier van Nederland. Op 2 november 2004 waren de Amerikaanse presidentsverkiezingen; George W. Bush won, van John Kerry. John Kerry, het is behoorlijk graven om hem tevoorschijn te toveren uit het geheugen. Lees verder
Thomas Verbogt zag er niet veel in, in het eerste nummer van Tristan, een literair tijds-schrift (geen spelfout). In De Arnhemsche Courant (ergens in 1987 verschenen) ging hij er eens lekker voor zitten. Aan het redactionele voorwoord is volgens hem geen touw vast te knopen, en het is een onzin-stuk. Hij citeert de aanhef, waar op zichzelf geen woord Frans bij is: ‘Alles gaat stuk. Het verval is alomtegenwoordig; ook wat in het vat zit verzuurt en daarom hebben wij haast.’ Lees verder
Elke weekdag tussen 18.00 en 18.30, verborgen op SBS6, is het beste televisieprogramma van dit moment te zien. Het heet Lang leve de liefde en is net zo verslavend als Bed & Breakfast of Boer zoekt vrouw, en net zo listig in elkaar gezet, maar het programma biedt iets extra’s, iets wat de andere voorbeelden niet hebben: het toont de diepste kraters van het menselijke gedrag in liefdesaangelegenheden. Zelfs bij Boer zoekt vrouw zijn mensen niet zo onbekommerd zichzelf (vooral omdat er geen onderscheid is tussen de vragende partij (de boer) en de zich aanbiedende partij (de vrouw/man). Lees verder
Is het een geconstrueerde herinnering, of zag ik deze flimscène in het echt: een man maakt driftig bewegingen in de richting van een cowboy met een pistool. Vechtsport-bewegingen. Boodschap: opgepast, anders sla ik je helemaal in elkaar. Na een minuut of wat trekt de cowboy zijn pistool en schiet de driftig bewegende man dood. De driftig bewegende man is de retoriek rond covid-19, de cowboy is het virus zelf. Lees verder
Harry Mulisch was (en is) een groot schrijver. Daarom is zijn dood, nu tien jaar geleden, groots herdacht en gevierd. Gisteren door middel van de documentaire Harry Mulisch, schepper van zichzelf. In de documentaire: geen Onno Blom, dus we moesten het doen met beelden van de meester zelf en bleven verstoken van stemimitaties. Verbraak is de meester in het in het nauw drijven van zijn onderwerpen, om die tot uitspraken te bewegen die ze anders misschien niet hadden gedaan – waarna een overstrakke montage die uitspraken ordent en tegen de persoon die ze deed in stelling brengt. Lees verder
Facebook De Nieuwe Contrabas
Recente reacties