- vanaf 11 juni 2020 -
Gedenkteken Jean Nelissen op de Gulperberg (Wikipedia)
Vanaf 1975 was mijn liefde voor de wielersport een vuur dat in mij brandde. Ik keek alles wat er op televisie (de Vlaamse en de Nederlandse) te zien was en ik las alles wat ik te lezen kon krijgen. Alles wat ik kon lezen, was voornamelijk: het sportkatern van De Limburger. Dat werd in die tijd volgeschreven door Jean Nelissen. Lees verder
Toen Mark Rutte gisteren aankondigde dat hij de middenstand de nek om wil draaien, stonden er mensen buiten naar hem te schreeuwen. Die mensen, dat zijn idioten. Maar ze hebben wel gelijk als ze naar Mark Rutte schreeuwen. Rutte is geen staatsman, maar een crisismanager die ervoor kiest om sommige groepen random voor de bus te gooien; en als hij dat doet, straalt hij daadkracht uit. Wat hem redt: Hugo de Jonge is een echte imbeciel, in wiens nabijheid iedereen gunstig uitkomt. Lees verder
Joost Zwagerman is al ruim vijf jaar dood. Ik kan het bijna niet geloven, toch spreken de data voor zich: 18 november 1963 – 8 september 2015. Hij was dus net geen 52 toen hij zich verhing. Ik herinner me de impact van zijn daad op het Nederlandse mediabestel. Het leek alsof er een lawine losraakte. Toch was het bijna ironisch dat vooral de bekendheid Zwagerman werd herdacht. Met de schrijver Zwagerman wist men zich in 2015 al minder raad – en nu is dat schrijverschap nog verder in de vergetelheid geraakt. Lees verder
Ik ben een volwassen man, denk ik. De dingen die om me heen gebeuren, volg ik met een mengeling van interesse en distantie.
Sinds kort heb ik weer een abonnement op de Openbare Bibliotheek. Ik nam al eerder een digitaal abonnement op Trouw en via Topics lees ik de belangrijkste artikelen uit AD, de Volkskrant, Het Parool, De Morgen en De Standaard. Waarbij ik moet aantekenen dat er binnen die merken veel aan content-sharing wordt gedaan, waardoor je soms niet precies weet welke krant je aan het lezen bent. Lees verder
Ach, Martin Ros is dood. Ooit werd ik door de beheerder van zijn bibliotheek in een voormalige schuilkelder bij een militaire luchthaven binnengeleid. Daar stonden de boeken waarvoor bij Ros in huis geen plaats meer was. Het waren… veel boeken. Om niet te zeggen: het was een pandemonium met boeken in de hoofdrol. Alles wat niet meer in de kasten paste (en er stonden echt heel, heel veel kasten in die kelder, en die waren allemaal dubbel gevuld) lag in stapels ervoor. Het was een droevig gezicht. Dat kwam er dus van, van veel boeken verzamelen. Lees verder
Na lezing van dit nieuwsbericht uit NRC/Handelsblad zat ik een tijdlang voor me uit te staren. Ik mijmerde over de rol die de heldhaftige krant speelt in de boycot van boeken met een niet geheel correcte inhoud. Boeken die niet meer mogen. Die beter kunnen verdwijnen.
Ontaarde boeken zijn dat, boeken die complottheorieën verspreiden. Die boeken moeten weg. Of, in de woorden van NRC/Handelsblad zelf: ‘Boeken met gevaarlijke complottheorieën zijn online verkrijgbaar bij de grote boekwinkels. Waar de ene aanbieder uit principe zoveel mogelijk beschikbaar houdt, grijpt de ander in.’ Lees verder
In 1981 ben ik een week of drie links geweest. Net tijdens dit intermezzo viel de antikernwapendemonstratie op 21 november, vandaag precies 39 jaar geleden. Achteraf denk ik: Hadden ze al die kruisraketten toen maar op Europa gegooid, dan was ons veel bespaard gebleven. Lees verder
Stel je voor, er waart een virus rond. Ziekenhuizen lopen vol. Er vallen doden. Gelukkig is de eerste golf voorbij en is de schreeuw van de cultuur enigszins verstomd. Er worden niet zo veel boeken meer aangeraden, ook, we hoeven niet meer de hele dag te lezen om de boekhandel te redden.
J.K. Rowling kreeg te maken met een haatcampagne, omdat ze voor haar mening uitkwam. In Haarlem werd een antisemiet aangesteld als stadsdichter; gelukkig vertrok hij een paar dagen later op eigen initiatief – al probeerde hij zijn val nog in de schoenen van rechts te schuiven. Alsof antisemitisme plotseling links is geworden – wat een vrij apart idee zou zijn. Lees verder
De nieuwe roman van Koenraad Goudeseune is van de drukker. Hij heet De nuttige last van tragiek en verschijnt binnenkort bij Uitgeverij Douane. Dit is op zich geen mededeling die een aardkorst doet verschuiven, maar Koenraad is ernstig ziek, las ik op zijn Facebookpagina. Waar ik sinds kort voor het eerst in jaren toegang toe heb – hij stuurde me onlangs een vriendschapsverzoek en we schreven kort een paar direct messages. Lees verder
© 2024 De Nieuwe Contrabas
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Recente reacties