Stephan Vanfleteren heeft een boek geschreven en is op televisie. Ik kijk wel, maar kan me niet goed concentreren op wat hij zegt. Stephan Vanfleteren heeft niet alleen een nieuw boek, hij heeft ook een baard. En een imposante haardos. Ik kijk daarnaar, zoals een konijn naar het lamplicht. Wat een imposante baard, eh, man. Hoe zou het zijn om daar eens zacht overheen te aaien? Over die baard, of die haardos? Lees verder
Categorie: Uncategorized (Pagina 11 van 12)
Afgelopen zaterdag (4 juli 2020) verscheen de laatste Letter & Geest, de mooie boeken- en nadenkbijlage bij Trouw. Dat is een verlies, op zich, al komt er ongetwijfeld iets aardigs voor in de plaats. Bijlagen komen en bijlagen gaan, en het geklaag en/of geween over verdwijnende bijlagen blijft altijd bestaan. Wat ik hoop: dat Gerbrand Bakker, Leonie Breebaart en Janita Monna hun vaste rubrieken voort kunnen zetten (als ik het goed begrijp, is E.J. Harmens al na bewezen diensten ontslagen). En laat ons bidden: moge het vreugdeloze netwerkverschijnsel Rob Schouten of tot inkeer komen, of stoppen met het schrijven van recensies. Lees verder
De C. Buddingh’-prijs 2020 is niet gewonnen door Jérôme Gommers, voor zijn debuutbundel Momentums Laadklep, uitgegeven door de ogenschijnlijk speciaal voor Gommers opgerichte uitgeverij Tijloos. Door wie de prijs wel is gewonnen weet ik niet, maar Jérôme Gommers (wat is het toch lekker om een voornaam met twee accenten in te typen) had die prijs moeten winnen. Moeten, ik weet: het klinkt dwingend, maar hij had die prijs inderdaad moeten winnen. Ernestine Comvalius, Lies Van Gasse en Dieuwertje Mertens vonden van niet en zijn daarom allemaal Dick Rowe. Lees verder
Rik Zaal kende ik lange tijd voornamelijk van het mooie programma Zaal over de vloer. Voor dat programma ging Zaal op bezoek bij mensen, hij kwam, ik verklap de afloop niet door het te onthullen, bij mensen over de vloer. Omdat Zaal een kurkdroge interviewtechniek heeft, en zich op opdringerige wijze op de vlakte kan houden, zijn de afleveringen die bijvoorbeeld op YouTube staan nog steeds de moeite van het herbekijken waard. Lees verder
Het is ingewikkeld. Vroeger vormden deze woorden een mogelijke omschrijving van je relatiestatus op Facebook. Nu lijkt het me een goed antwoord op de vraag: Hoe moet ik schrijven in tijden van racismedebat? Ik weet dat denk ik ook niet meer.
Aangaande mijn witte schuld: ik denk die niet te hebben. Alle generaties Breukers voor mij waren los werkman, marskramer, keuterboer, bakker, klerk bij de boerenbond of onderwijzer – en het lijkt me sterk dat die sociale stijging is bereikt na het uitbuiten van slaven. Wij werden eerder uitgebuit dan dat wij uitbuitten. Wij woonden niet voor niets in wingewesten. Maar zeker weten doe je het nooit. Misschien hebben wij ook schuld, grote schuld, enorme schuld. Lees verder
Het Nederlands Letterenfonds – geen verkeerd woord erover zal ik ooit zeggen. Bijna nooit, in elk geval. Als het Nederlands Letterenfonds er niet was geweest, had ik een armoedval gemaakt. Dankzij het Nederlands Letterenfonds kan ik boeken schrijven, kortom: ik ben het fonds zeer toegenegen. En de liefde is wederzijds.
Toch moest ik na het lezen van onderstaande tweet (van 16 juni jongstleden) even een beetje overgeven in mijn mond. Niet alleen omdat diversiteit, discriminatie en racisme op 1 hoop worden gegooid (al is dat zeker onterecht en irritant), maar omdat de tweet indruist tegen alles wat literatuur is. Literatuur is onredelijk. Er is een lyriek die wij afschaffen. Literatuur sluit uit – bij elke nieuwe canonvorming vallen er boeken en auteurs af. Literatuur gaat niet over gelijke behandeling maar over de botsing tussen mensen, en over de botsing tussen personages.
Literatuur heeft niets te maken met een ‘klimaat’ en wie wel eens een bijeenkomst waarop veel schrijvers zijn heeft bijgewoond, weet dat naar elkaar luisteren daarin geen grote rol speelt. Wat een ‘inclusieve sector’ zou zijn, is me een raadsel. Eigenlijk snap ik alleen dat beetje over ‘veelstemmigheid’. Ik wacht, ondertussen, op boeken die onredelijk zijn, boeken waarin de auteur het maagzuur vrolijk laat klotsen. Er is een correctheid die wij afschaffen.
— Letterenfonds (@Letterenfonds) June 16, 2020
Gerda Blees publiceerde een dichtbundel (die ik niet ken), de verhalenbundel Aan doodgaan dachten we niet en de roman Wij zijn licht. Het komt zelden voor dat ik tijdens het lezen erachter probeer te komen hoe iets werkt – maar bij Blees gebeurde dit aan de lopende band. Er is iets met dat proza, iets wat het goed maakt en wat toch niet helemaal te verklaren is. Lees verder
Karel van het Reve is een typisch Hollandse schrijver. Ik bedoel dit niet als compliment. Vier jaar geleden las ik een groot deel van Reve’s oeuvre en dat viel me niet mee. Alleen zijn dagboeken uit Rusland waren goed te verdragen. De rest bevatte veel gedoe over niks. Zijn ‘beroemde’ aanval tegen de literatuurwetenschap is wel de flauwste tekst die in dat genre ooit is geschreven: gemurmel van een tandenloze Dachshund. Lees verder
Aad van den Heuvel was een fatsoenlijk mens. En een journalist in hart en nieren. Dat staat in de in memoriams die na de bekendmaking van zijn overlijden verschenen. Of dat genoeg is, voor de rechtvaardiging van een bestaan – we moeten wachten tot de definitieve nacalculatie is verricht. Wat ik wel sympathiek vond, na het vernemen van zijn overlijden: hij had de uitvaart in stilte laten plaatsvinden. Niet iedereen die wel eens op televisie was wil zijn dood tot een publiek spektakel maken. Misschien was Van den Heuvel inderdaad een fatsoenlijk mens. Lees verder
In Conscience 1, de terugkeer, deel 1 uit een beoogde reeks detectiverhalen, brengt Mark Cloostermans ons naar België in het najaar van 1869. De Spaanse griep (en de Eerste Wereldoorlog) moet nog komen, om over covid-19 (en de Tweede Wereldoorlog) maar te zwijgen. De wereld die Cloostermans oproept is niet alleen verdwenen, ze is letterlijk ondenkbaar geworden. Daarom is het knap dat hij ons toch iets van de sfeer van ooit kan laten navoelen. Dat is een verdienste van zijn boek. Lees verder
Facebook De Nieuwe Contrabas
Recente reacties