Maand: december 2020 (Pagina 1 van 2)

Who am I to you? – over Terrence Malick

december 31, 2020 / Chrétien Breukers / Geen reacties

Ik zat – het was voor de coronacrisis, het virus speelde zich alleen af in China, het heette de Kung Flu – bij M in de huiskamer en keek naar een film. Zulke montage had ik nog niet eerder gezien. Teksten die opdoken en weer wegdeemsterden. Aan elkaar geplakte, op het eerste gezicht niet-bij-elkaar-horende beelden. Sprongen in de tijd (heen en terug). De teksten waren erg basic en ze verbonden die hoog-esthetische beelden. Alles werkte mee om me buiten de film te houden en toch wilde ik geen seconde missen. (Lees verder onder de foto.)

Lees verder

Een jaarlijst maken

december 30, 2020 / Chrétien Breukers / Geen reacties

Het begon wel voorspoedig, moet ik zeggen, het maken van mijn jaarlijst, een opdracht die ik mezelf had gesteld.

Ik verzamelde boeken die echt niet in mijn top 10 mochten ontbreken. Dus ik begon met Lisa Huissoons debuut Alle mensen die ik ken, echt een ijzersterke tekst. Daar kwam Wij zijn licht van Gerda Blees bij. En een paar boeken van Sigrid Nunez. Niks aan de hand. Octavie Wolters met Slot. Check. Daarna liep de ordening een beetje uit de rails en dacht ik: Nou, dan neem ik de boeken van Thomas Bernhard die ik dit jaar las op als 1 titel: 5 van de 10 gedaan. Lees verder

Documentaire over Jean Nelissen op L1

december 29, 2020 / Chrétien Breukers / Geen reacties

Gedenkteken Jean Nelissen op de Gulperberg (Wikipedia)

Vanaf 1975 was mijn liefde voor de wielersport een vuur dat in mij brandde. Ik keek alles wat er op televisie (de Vlaamse en de Nederlandse) te zien was en ik las alles wat ik te lezen kon krijgen. Alles wat ik kon lezen, was voornamelijk: het sportkatern van De Limburger. Dat werd in die tijd volgeschreven door Jean Nelissen. Lees verder

Troostlezen of genezend lezen?

december 28, 2020 / admin / 2 reacties

Op de online boekenpagina van de VPRO-gids, wordt het begrip troostlezen beschreven. Maarten Biesheuvel en Gerbrand Bakker, het zijn allebei troostlezers. De een doet het met Moby Dick, de ander met Het Bureau. Die boeken troosten. In de woorden van de auteur van artikele, Katja de Bruin:

Een troostboek lezen is zoiets als Love Actually kijken met een poes op schoot en thee en chocola binnen handbereik, terwijl de wind om het huis giert. Veiligheid, warmte, totale voorspelbaarheid, een bad waarvan je weet dat het precies de juiste temperatuur heeft. Zoals je je kunt verheugen op dat dansje van Hugh Grant in het trappenhuis van Downing Street, zo kun je je ook verheugen op het moment waarop Mr Darcy Elizabeth ten huwelijk vraagt in Pride & Prejudice. Je weet precies op welke pagina het gaat gebeuren, op welk deel van de pagina zelfs, maar het blijft heerlijk om langs al die vertrouwde schermutselingen en dialogen toe te lezen naar het moment suprême.

Lees verder

Gerard Reve: De Avonden herlezen

december 22, 2020 / admin / 1 reactie

Dit is een herpublicatie. Het origineel verscheen hier >>

Op mijn Facebook-pagina deed ik verslag van mijn herlezing van De Avonden. Ik ben geen volledig overtuigde Reviaan, maar ik hou wel van het werk van Reve, en De Avonden was daarin altijd een beetje een witte plek. Lees hieronder mijn stukken onder elkaar. Na herlezing weet ik één ding zeker: ik ga in 2020 meer Reve lezen en, vooral, herlezen.

Eerste dag

Op zondagmorgen 22 december 1946 begint de debuutroman De Avonden van Gerard Reve (toen nog Simon van het Reve). Dat is vandaag 73 jaar geleden. Ik heb nooit ‘meegelezen’ met het boek zoals sommige Revianen doen: elk jaar op 22 december beginnen met hoofdstuk 1 en op 31 december eindigen met hoofdstuk 10. Lees verder

Reclame: Sigrid Nunez -Sempre Susan

december 19, 2020 / admin / Geen reacties

Net als in haar eerder verschenen The friend is Sempre Susan een memoir. Het wordt een roman genoemd, maar dat wil zeggen 1) dat de term roman niks meer betekent of dat 2) de term roman nodig is om een boek nog een beetje de boekhandel in te krijgen.

Ik leerde het werk van Nunez pas kennen toen D mij The friend gaf. In 2019. Ik was meteen weg van haar stijl; die is heel effectief, – Nunez is iemand die een goed oog voor details koppelt aan gevoel voor tragiek en vertelkunst. Wat je dan krijgt is een ogenschijnlijk gewoon voortbewegend verhaal, dat ongewoon is. Ongewoon en experimenteel. Nunez is geen gewone schrijfster. Nunez is een mirakel. Lees verder

De lockdown blues – wat doen we met de boekhandel tijdens de Kerst? – en is Arjan Peters de flappie van Aad Meinderts?

december 15, 2020 / Chrétien Breukers / Geen reacties

Toen Mark Rutte gisteren aankondigde dat hij de middenstand de nek om wil draaien, stonden er mensen buiten naar hem te schreeuwen. Die mensen, dat zijn idioten. Maar ze hebben wel gelijk als ze naar Mark Rutte schreeuwen. Rutte is geen staatsman, maar een crisismanager die ervoor kiest om sommige groepen random voor de bus te gooien; en als hij dat doet, straalt hij daadkracht uit. Wat hem redt: Hugo de Jonge is een echte imbeciel, in wiens nabijheid iedereen gunstig uitkomt. Lees verder

Reclame: Arielle Veerman – De langste adem

december 12, 2020 / Chrétien Breukers / Geen reacties

Joost Zwagerman is al ruim vijf jaar dood. Ik kan het bijna niet geloven, toch spreken de data voor zich: 18 november 1963 – 8 september 2015. Hij was dus net geen 52 toen hij zich verhing. Ik herinner me de impact van zijn daad op het Nederlandse mediabestel. Het leek alsof er een lawine losraakte. Toch was het bijna ironisch dat vooral de bekendheid Zwagerman werd herdacht. Met de schrijver Zwagerman wist men zich in 2015 al minder raad – en nu is dat schrijverschap nog verder in de vergetelheid geraakt. Lees verder

Het zachte ruisen van de redelijkheid – en: Over Papa Afrika van Tommy Wieringa

december 12, 2020 / admin / Geen reacties

Illustratie: Lodewijk Schelfhout

Sinds twee dagen ruist de redelijkheid zacht door mijn hoofd. Ik lees NRC/Handelsblad. Een vriendin van mij noemde haar vader de NRC-wapperaar; de oude baas zat die krant namelijk altijd te lezen na zijn werk, uren achter elkaar, en als hij het niet eens was met iets wat in zijn gezin gebeurde, wapperde hij met het avondblad. De krant was een meneer. Een meneer met autoriteit. Lees verder

De tevreden cultuurconsument – of niet?

december 11, 2020 / Chrétien Breukers / Geen reacties

Ik ben een volwassen man, denk ik. De dingen die om me heen gebeuren, volg ik met een mengeling van interesse en distantie.

Sinds kort heb ik weer een abonnement op de Openbare Bibliotheek. Ik nam al eerder een digitaal abonnement op Trouw en via Topics lees ik de belangrijkste artikelen uit AD, de Volkskrant, Het Parool, De Morgen en De Standaard. Waarbij ik moet aantekenen dat er binnen die merken veel aan content-sharing wordt gedaan, waardoor je soms niet precies weet welke krant je aan het lezen bent. Lees verder

Beluister de podcasts

Facebook De Nieuwe Contrabas

Wat vinden de luisteraars?

Abonneren op de Podcast

Recente reacties

Recente berichten

Archieven

Wat vinden de luisteraars

Abonneren op de Podcast