Goedemorgen.
Ik maakte iets met spinazie.
‘Zijn grootmoeder die we altijd saai, streng en oud hadden gevonden, had in haar dagboek geschreven: ‘‘Hij is de enige man met wie ik compleet ben. Het is niet erg te sterven, maar het is erg op te houden met liefhebben. Nu zal ik de rest van mijn leven alleen nog maar de helft zijn.’’ Ze citeerde uit een sonnet van Michelangelo: ‘‘Nel vostro fiato son le mie parole – in jouw adem wordt mijn woord gevormd.’’’
All-you-can-eat betekent dus echt: all you can eat.
Het is introductie in Nijmegen. Overal groepjes jongeren – de eerste dagen dacht ik steeds, waar gaan al die kinderen toch heen, en toen pas viel het kwartje. Het is dan ook 38 jaar geleden dat ik zelf introductie had. Twee lange, lange weken, waarna ik met de trein terugreisde naar mijn ouderlijk huis, om bij te eten en de was te doen. Ter hoogte van Venlo vroeg een man die tegenover me zat: ‘Heb je soms gevochten?’
Simon Vestdijk is een groot schrijver, vinden de mensen die van Vestdijk houden. Nu ik samen met Rob van Essen romans van Vestdijk bespreek voor
Na twee boeken over een man en een tas (
Astrid Roemer krijgt 
Recente reacties