Joost Zwagerman is al ruim vijf jaar dood. Ik kan het bijna niet geloven, toch spreken de data voor zich: 18 november 1963 – 8 september 2015. Hij was dus net geen 52 toen hij zich verhing. Ik herinner me de impact van zijn daad op het Nederlandse mediabestel. Het leek alsof er een lawine losraakte. Toch was het bijna ironisch dat vooral de bekendheid Zwagerman werd herdacht. Met de schrijver Zwagerman wist men zich in 2015 al minder raad – en nu is dat schrijverschap nog verder in de vergetelheid geraakt. Lees verder
Categorie: Uncategorized (Pagina 3 van 12)
Illustratie: Lodewijk Schelfhout
Sinds twee dagen ruist de redelijkheid zacht door mijn hoofd. Ik lees NRC/Handelsblad. Een vriendin van mij noemde haar vader de NRC-wapperaar; de oude baas zat die krant namelijk altijd te lezen na zijn werk, uren achter elkaar, en als hij het niet eens was met iets wat in zijn gezin gebeurde, wapperde hij met het avondblad. De krant was een meneer. Een meneer met autoriteit. Lees verder
Ik ben een volwassen man, denk ik. De dingen die om me heen gebeuren, volg ik met een mengeling van interesse en distantie.
Sinds kort heb ik weer een abonnement op de Openbare Bibliotheek. Ik nam al eerder een digitaal abonnement op Trouw en via Topics lees ik de belangrijkste artikelen uit AD, de Volkskrant, Het Parool, De Morgen en De Standaard. Waarbij ik moet aantekenen dat er binnen die merken veel aan content-sharing wordt gedaan, waardoor je soms niet precies weet welke krant je aan het lezen bent. Lees verder
Ach, Martin Ros is dood. Ooit werd ik door de beheerder van zijn bibliotheek in een voormalige schuilkelder bij een militaire luchthaven binnengeleid. Daar stonden de boeken waarvoor bij Ros in huis geen plaats meer was. Het waren… veel boeken. Om niet te zeggen: het was een pandemonium met boeken in de hoofdrol. Alles wat niet meer in de kasten paste (en er stonden echt heel, heel veel kasten in die kelder, en die waren allemaal dubbel gevuld) lag in stapels ervoor. Het was een droevig gezicht. Dat kwam er dus van, van veel boeken verzamelen. Lees verder
Na lezing van dit nieuwsbericht uit NRC/Handelsblad zat ik een tijdlang voor me uit te staren. Ik mijmerde over de rol die de heldhaftige krant speelt in de boycot van boeken met een niet geheel correcte inhoud. Boeken die niet meer mogen. Die beter kunnen verdwijnen.
Ontaarde boeken zijn dat, boeken die complottheorieën verspreiden. Die boeken moeten weg. Of, in de woorden van NRC/Handelsblad zelf: ‘Boeken met gevaarlijke complottheorieën zijn online verkrijgbaar bij de grote boekwinkels. Waar de ene aanbieder uit principe zoveel mogelijk beschikbaar houdt, grijpt de ander in.’ Lees verder
Literaire thrillers zijn meestal niet literair. En ook geen thriller. Ze zijn over het algemeen slecht geschreven en stakerig geconstrueerd – dus nagenoeg onleesbaar. Wie een literaire thriller wil schrijven moet beschikken over weinig smaak, een dorre pen en het vermogen om het publiek te zien als een verzameling randdebielen. Dat laatste is niet overdreven; ooit, in een ver verleden, probeerde ik een literaire thriller te schrijven. De persoon die het boek had willen uitgeven vond de tekst ‘te literair, dat snappen de lezers allemaal niet, onze lezers zijn niet zo slim’. Lees verder
De auteur die tegen de vleug instrijkt, hoort in de literatuur. Hij is yin en de brave auteur is yang. Of andersom. De auteur die niet gezellig meedoet, brengt de wereld vol standaardteksten en ego’s in balans. Een literatuur zonder tegendraadsheid is een bijna-dode literatuur. Daarom is de literatuur ook bijna dood. De yin is eruit verdwenen. Of de yang. Lees verder
Boekenjacht, verhalen uit de boekenwereld, het net bij uitgeverij Fragment verschenen boekenverhalenboek van C.J. Aarts, roept een mij al jaren bezig houdende vraag op: ‘Wat is een boek?’ Het antwoord is minder gemakkelijk te geven dan ik dacht voordat ik met het schrijven van dit stuk begon.
Het boek van Aarts is voorbeeldig uitgegeven en vormgegeven. Het rust in een linnen band en is middels stevige touwen in weerspannige katernen gebonden – precies zoals het hoort. De geur die opstijgt is die van inkt. Bedwelmend ruikt het, dit boek. De verhalen in het boek zijn soms voorbeeldig, maar ze spelen zich op een ander speelveld af. Het boek is helemaal af, de avonturen die Cornelis Jan Aarts vertelt komen uit een tijd en een levenshouding die van meer rafeligheid getuigen. Lees verder
Hoe doe je dat, sterven in tijden van social media? De ene doet het zonder kik (Gerrit Komrij), de ander maakt er een heel spektakel van (ik ken zo 1,2,3 geen voorbeeld, maar ze zijn er) en de derde schrijft een kort, geserreerd bericht op Facebook. De derde is Koenraad Goudeseune:
In 1981 ben ik een week of drie links geweest. Net tijdens dit intermezzo viel de antikernwapendemonstratie op 21 november, vandaag precies 39 jaar geleden. Achteraf denk ik: Hadden ze al die kruisraketten toen maar op Europa gegooid, dan was ons veel bespaard gebleven. Lees verder
Facebook De Nieuwe Contrabas
Recente reacties